Θανάσης Καραμπάτσος – Documento
Καλημέρα σας και καλή εβδομάδα, φίλες αναγνώστριες και φίλοι αναγνώστες
Σήμερα ξημερώνει περίεργα στον ΣυΡιζΑ. Διαφωνίες και αποστάσεις. Στο αριστεροχώρι φαίνεται να έχει στηθεί το σκηνικό πάλι για καβγάδες. Συνεδριάζουν τα όργανα του κόμματος και μένει να δούμε τι κρύβει το παρασκήνιο δηλώσεων και πράξεων. Έξω ο καιρός λέει παντοκρατορία Μητσοτάκη.
Αλήθεια, έχετε μιλήσει αυτή την εβδομάδα με δεξιούς και αριστερούς ψηφοφόρους; Γκρίνια οι μεν για τον Μητσοτάκη και τον γάμο των ομοφύλων –απέκτησα ιδία εμπειρία στην επαρχία όπου βρέθηκα το Σαββατοκύριακο–, γκρίνια οι δε για την ασυμφωνία χαρακτήρων – επίσης από την επαρχία η εικόνα.
Στις συζητήσεις με τους φίλους και συγγενείς από την επαρχία καταλαβαίνεις ότι υπάρχει μέγα ζήτημα, καθώς όλοι ήθελαν τα μπλόκα, όλοι –ειδικά οι δεξιοί– μιλούσαν για την ακρίβεια στις ζωοτροφές, στα λιπάσματα και πόσο ακριβά βγαίνει η όποια σοδειά. Νιώθουν ότι τους κοροϊδεύουν. Απουσιάζει όμως αυτός ο πολιτικός οργανισμός που θα υποδεχτεί την αγανάκτησή τους – το έκανε μαεστρικά ο ΣυΡιζΑ στις εκλογές του 2015.
Νωρίτερα στην εβδομάδα, σε μια συνεδρίαση συλλόγου εκπαιδευτικών τα μέλη του ΚΚΕ ζητούσαν ψήφισμα για την απεργία της 28ης Φεβρουαρίου και οι… ούλτρα αριστεροί σημείωναν ότι στη βράση κολλάει το σίδερο, τώρα που έχουν ξεσηκωθεί αγρότες και φοιτητές. Τη διάθεση των εκπαιδευτικών οφείλουν να δουν πρώτα, έτσι δεν είναι;
Με αυτό το σκηνικό, ο Μητσοτάκης μένει αλώβητος και νικητής. Το 41% έχει στραπατσαριστεί, δεν τον νοιάζει επειδή αλλά το χρειαζόταν τότε. Τώρα κάνει ό,τι θέλει στο όνομα του 41%.
Το τσιφλίκι τού «ξέρεις ποιος είμαι εγώ;»
Όλη η κοινωνία έχει μείνει εμβρόντητη με το θράσος των «αρίστων». Η πρόκληση έχει ξεπεράσει τα όρια και αμφιβάλλω αν ακόμη ένας σοβαρός συντηρητικός θα μπορούσε να ακολουθήσει την κατηφόρα μιας παράταξης που συμπεριφέρεται άλλη μία φορά με χουλιγκανικό τρόπο. Επειδή έτσι μπορεί. Επειδή έτσι έχει μεθοδεύσει τους νόμους, αλλά και τη συγκρότηση των οργάνων που διοικούν και κρίνουν.
Ένα σχολείο, ένας δρόμος, μια περιοχή, μια χώρα ολόκληρη γίνεται τσιφλίκι. Για όσους λένε «Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;».
«Τελειώνουν» όσους τους στέκονται εμπόδια στην «αριστεία» τους, όσους την αμφισβητούν έμπρακτα. Το λένε και μπορούν να το κάνουν.
Μίλησε η «μάνα των Τεμπών». Έσπευσαν να την «τελειώσουν» ηθικά σκορπίζοντας μυθεύματα για δήθεν κομματική επιβράβευση.
Μίλησε το Ευρωκοινοβούλιο για κατάρρευση του κράτους δικαίου στην Ελλάδα; Σηκώθηκαν οι θεσμικοί δεινόσαυροι για να το συκοφαντήσουν.
Μιλούν φοιτητές και πανεπιστημιακοί για αντισυνταγματικότητα του νομοσχεδίου Πιερρακάκη και «αρπαχτή» με τα ιδιωτικά (και καλά… μη κρατικά) ΑΕΙ; Αμέσως οι «παπαγάλοι» και οι ενσωματωμένοι διανοούμενοι να εκτοξεύσουν επιχειρήματα για να τους φιμώσουν.
«Τελειώνουν» τη δημοσιογραφία που τολμάει να μιλήσει τη γλώσσα της αλήθειας.
Υπάρχουν εξαιρέσεις. Ναι, 13 αρεοπαγίτες και μερικοί συνταγματολόγοι διασώζουν έναν ωκεανό χαμένων τιμών.
Γίνεται σάτιρα σε σατιρικές εκπομπές ή παραστάσεις; Στέλνουν μπράβους ή κάνουν μηνύσεις.
Η Δικαιοσύνη καλεί σε δίκη για παράνομες προσλήψεις στο πρώην ΚΕΕΛΠΝΟ (νυν ΕΟΔΥ); Φροντίζουν με τεχνάσματα να μην παραστεί το δημόσιο ώστε να βγουν καθαροί οι κομματάρχες τους, τα δεξιά τους χέρια και να τα ρίξουν στους αντιπάλους.
Το 41% κάνει ό,τι θέλει. Απειλεί, πουλάει τη δημοκρατία και εξαργυρώνει τη (μη) διάκριση των εξουσιών.
Όλα εμπόριο
Απαιτούν καλούς βαθμούς. Απαιτούν πτυχία. Απαιτούν υποταγή από τους εκπαιδευτικούς. Τους απολύουν κιόλας. Τους «τελειώνουν»… Οι φραγκάτοι και οι πολιτικοί κολαούζοι τους.
Την περασμένη εβδομάδα είδα δύο ταινίες με ιδιωτικά σχολεία «αριστείας». Να δείτε τα «Παιδιά του χειμώνα» που έχει σκηνοθετήσει μαεστρικά το «πατριωτάκι» μας, ο Αλεξάντερ Πέιν.
Θυμήθηκα όμως και «Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο». Ο Χρήστος Τσαγανέας ως διευθυντής του κολεγίου μιλούσε για επιχείρηση. Μια μπίζνα που δεν μπορεί να παραβλέψει μια κόρη Παπασταύρου ούτε τον ιδιο τον κ. Παπασταύρου, τον Θεμιστοκλή βεβαίως βεβαίως. Μια Παπασταύρου και μια Γιαδικιάρογλου έκαναν ό,τι ήθελαν. Η συναινετική παιδαγωγική πήγε περίπατο όταν ο… χορηγός άναψε το πράσινο φως για τα χαστούκια. Πόσο διαφορετικά νομίζετε ότι θα είναι τα ιδιωτικά σχολεία και πανεπιστήμια;
Από μια κυβέρνηση που κοροϊδεύει διαρκώς. Έχει φλομώσει τους συνταξιούχους στην εξαπάτηση. Τελευταίο επεισόδιο; Πληρώνουν τα φάρμακα από την τσέπη τους. Πληρώνουν μια ζωή εισφορές και τώρα τους ζητάει ο Άδωνις Γεωργιάδης να πληρώσουν τα σπασμένα των φαρμακευτικών. Ο υπουργός γίνεται τροχονόμος συμφερόντων και… φιλάνθρωπος δίνοντας 50.000 δωρεάν απογευματινά χειρουργεία. Το αφεντικό τρελάθηκε. Ξεπουλάει με χρήματα ό,τι ανήκει σε μας. Επιβάλλουν ότι όλα πληρώνονται (τα πληρωμένα από μας)
Ξεφτίλες.
Ο παράς έχει γίνει pass
Επιλεκτικές ευαισθησίες και διαφορετικές προτεραιότητες. Η καλύτερη σκηνή που προβάλλει τα σχολεία και πανεπιστήμια της Ελλάδας στο εγγύς μέλλον έχει καρφωθεί στα εισαγωγικά πλάνα της ταινίας «Τα παιδιά του χειμώνα» του Αλεξάντερ Πέιν. Ο διευθυντής του ιδιωτικού σχολείου επιπλήττει τον «ιδιόρρυθμο» εκπαιδευτικό επειδή έκοψε έναν «άριστο» γόνο πολιτικού. Τι σου ζητάνε μωρέ; Ένα βαθμό να επιβεβαιωθεί η «ανωτερότητά» τους. Κι εσύ τι έχεις να χάσεις εκτός από ψήγματα της αξιοπρέπειάς σου;
Ενα αβυσσαλέο χάσμα τέμνει τους «άριστους» από τους πληβείους στην κοινωνία. Ο παράς έχει γίνει pass.
«Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;» αναφώνησε βουλευτής του 41% στον μαθηματικό ιδιωτικού σχολείου που δεν «αρίστευσε» τον γόνο του. Πάμε στοίχημα ότι και σε δημόσιο σχολείο την ίδια αντίδραση θα είχε; Στο ιδιωτικό όμως ο παράς «νουθετεί» και τσακίζει τους «ανεπιθύμητους». Να βάλουμε και στοίχημα σε ποιο πανεπιστήμιο του εξωτερικού θα στείλει τα βλαστάρια του; «Ελεύθερη» αγορά, «ελεύθερες» επιλογές.
Ακολουθώντας τις κυβερνητικές επιλογές Μητσοτάκη, μεταξύ του χρήματος από τη μία και της νομιμότητας, της ηθικής και των δικαιωμάτων από την άλλη, στηρίζει πάντα το πρώτο. Τι αξία έχει το σαφές συνταγματικό άρθρο 16 μπροστά στην μπίζνα των ιδιωτικών πανεπιστημίων; Πόσο φτουράνε μερικές αργίες μπροστά στην ακόρεστη όρεξη επιχειρηματία να «κερδίζει»; Τι είναι οι θεσμοί του «ανταγωνισμού» της «ελεύθερης» αγοράς μπροστά στην καρτελοποίηση της ενέργειας και των τραπεζών; Πόση αξία έχει η «θυσία» 57 ψυχών μπροστά στο 41% και το τολουόλιο; Τι είναι το κράτος δικαίου μπροστά στα δισεκατομμύρια του Ταμείου Ανάκαμψης ενόσω ο Αρειος Πάγος ευτελίζεται με συνεδρίες εξυπηρέτησης; Τι να σημαίνουν ακρίβεια και πληθωρισμός μπροστά στα κέρδη του λιανεμπορίου και των διυλιστηρίων;
Ποιοι άραγε θα τα βάλουν όλα σε ένα σάκο και… όπου βγει;
Περιμένουμε τις απόψεις σας στο [email protected]. Να είστε καλά και να προσέχετε. Θα τα ξαναπούμε την επόμενη Δευτέρα.
Στην υγειά σας
Θανάσης