ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΘΑΝΑΤΟΥ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΡΑΘΕΟΔΩΡΗ
Στις 2 Φεβρουαρίου 1950 απεβίωσε ο διεθνούς φήμης Θρακιώτης επιστήμονας.
Ο πρύτανης του Πανεπιστημίου του Μονάχου ανήγγειλε στον πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών ότι:
«Το πνεύμα του διασήμου Έλληνος μαθηματικού Κωνσταντίνου Καραθεοδωρή επέταξεν εις τους αιθέρας».
Η βιογράφος και βαφτιστήρα του κ.Δέσποινα Βλαχοστεργίου – Βασβατέκη γράφει για τον θάνατό του:
«Τάφηκε στις 6 Φεβρουαρίου στο νεκροταφείο Waldfriedhof του Μονάχου, δίπλα στην αγαπημένη του Ευφροσύνη. Στην τελευταία του κατοικία τον συνόδευσαν όλοι οι καθηγητές των Πανεπιστημίων της Γερμανίας, εκπρόσωποι της Βαυαρικής Κυβέρνησης, πλήθος επιστημόνων ξένων και ομογενών. Τον έκλαψε ο πνευματικός κόσμος δύο λαών, του Ελληνικού και του Γερμανικού που τον θεωρούσαν ως τον καλύτερο εκπρόσωπό τους. Ο μαθηματικός κόσμος έχασε έναν από τους άριστους. Πένθος κατέλαβε όλους όσους είχαν πιο στενή επαφή μαζί του και γνώρισαν τη γεμάτη αρμονία προσωπικότητά του. Όλους όσους γνώρισαν την πολυμέρεια των ενδιαφερόντων του, τα οποία ήταν πολύπλευρα. Μπορούσε να συζητά με το βυζαντινολόγο για τη μεσαιωνική ιστορία της Ελληνικής του πατρίδας ή μπορούσε να διηγείται σελίδες από τη γαλλική ιστορία, είτε της εποχής των Βουρβώνων, είτε εκ των Ναπολεοντείων χρόνων. Με ορισμένες εποχές ήταν απόλυτα εξοικειωμένος, σαν να τις είχε ζήσει, η δε κλασσική αρχαιότητα δεν αποτελούσε εξαίρεση. Στα γεγονότα του παρόντος έπαιρνε πάντα ενεργό μέρος. Η ιστορία ήταν γι’ αυτόν δάσκαλος που του μάθαινε να κατανοεί τα όσα συνέβαιναν στις μέρες του».
Στην κηδεία του ο σπουδαίος μαθηματικός Heinrich Franz Friedrich Tietze είπε:
«Ότε εστάθημεν την 6ην Φεβρουαρίου 1950 εμπρός εις τον τάφον του, εδώκαμε αποχαιρετισμόν εις μίαν τελείαν προσωπικότητα. Είς πάσαν έκθεσιν περί ενός σοφού, προσήκει ο χαρακτηρισμός της ειδικής δραστηριότητός του αφ’ ενός και αφ΄ ετέρου ένα σκιαγράφημα της εσωτερικής βιοτικής του πορείας. Δι’ όλους εκείνους, οι οποίοι γνώρισαν τον Καραθεοδωρή και για να ολοκληρωθεί η εικόνα του, απαιτείται και μια ακόμη πλευρά της υποστάσεώς του. Ασφαλώς λόγω των πνευματικών του ικανοτήτων και ένεκα των επιτεύξεών του, τον εσοβόμεθα και τον εθαυμάζομεν. Εν τούτοις, εις πάντα ταύτα προσετίθετο και κάτι ακόμη, δια το οποίον τον περιεβάλλομεν με εκτίμησιν και με αγάπην: Ήτο ο ιδεαλισμός με τον οποίο έθετε εαυτόν εις την υπηρεσίαν του Δικαίου και της Αλήθειας, ήτο η θέρμη της καρδιάς του, η θέτουσα ημάς υπό την μαγείαν της ακτινοβολίας του. Από τον ιδεαλισμόν αυτόν, άλλωστε ενεφορείτο και η δράσις του εις την επιστήμην».
Ένας άλλος φίλος του και σπουδαίος μαθηματικός ο Erhard Schmidt μεταξύ άλλων είπε:
«… ο μαθηματικός κόσμος απώλεσε μετ’ αυτού ένα των εξοχωτάτων διαμορφωτών του, ο κύκλος δράσεως της Γερμανικής επιστήμης μία των άγαν τετιμημένων προσωπικοτήτων, και εγώ, εάν επιτρέπεται να ομιλήσω και δια τον εαυτό μου, τον καλλίτερον φίλον μου. Όσο για το έργο του θέλω να πω ότι χάρη στις βαθιές και εκτεταμένες εργασίες του περί του λογισμού των μεταβολών και των γειτονικών περιοχών αυτού, οι οποίες αναπτύχθηκαν στο ομώνυμο έργο του πάνω στο αντικείμενο αυτό, ο Καραθεοδωρή μπόρεσε να εισχωρήσει και στη γεωμετρική οπτική, της οποίας λαμπρό αποδεικτικό βάθρο αποτελεί η θεωρία του για το κατοπτρικό τηλεσκόπιο του Β. Schmidt, η οποία είναι ακόμα και αριθμητικώς άρτια.
Εδώ πρέπει να σκεφθούμε και τη συμβολή στη θεωρητική φυσική, τόσο γόνιμη για την αποσαφήνιση των λογικών θεμελιωδών βάσεων, την οποία προσέφερε ο Καραθεοδωρή με τις εργασίες του για τις θεμελιώδεις βάσεις της θερμοδυναμικής και την αξιωματική της ειδικής θεωρίας της σχετικότητας. Επίσης, πρέπει να θυμηθούμε και την ανυπέρβλητη σε διαύγεια και απλότητα απόδειξή του, για το θεώρημα της επανόδου του Poincare».
Ιστορικός και Πολιτιστικός Σύλλογος Διδυμοτείχου