Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Στην μακραίωνη ιστορία τους τα έθνη έχουν να επιδείξουν μεγάλα ορόσημα, για τα οποία μάλιστα εκτιμούν ότι η συμβολή τους ήταν καθοριστική στην πορεία της ανθρωπότητας.Στην πεδιάδα του Πουατιέ παρατάσσονται οι αντίπαλες δυνάμεις που θα κρίνουν το μέλλον του ευρωπαϊ–κού κόσμου. Από την μεριά των αράβων 100.000 στρατός και από την πλευρά των γάλλων 75.000 υπο τον Κάρολο Μαρτέλο. Οι ιστορικοί της εποχής περιγράφουν με ενάργεια την μάχη σαν την ιστορική σύγκρου–ση δυο κόσμων. Οι βάρβαροι άραβες εναντίον της χριστιανικής δύσης. Δεν είναι βέβαιον ότι η επεκτατικοί εδώ άραβες από το όπιο του μουσουλμανισμού, στερούνταν πολιτισμού και προόδου. Περισσότερο αυτή η διχοστασία αποδίδονταν σε θεολογικούς λόγους και λιγότερο στην υποτιθέμενη υστέρηση των αράβων. Ο αραβικός κόσμος τότε είχε προχωρήσει με εξαιρετικούς ρυθμούς στην αστρονομία, τα μαθηματικά και την αρχιτεκτονική. Εξαιρετικής αισθητικής κτίρια κοσμούσαν τις πόλεις του και τα πολιτισμικά επιτεύγματά του ήταν ονομαστά. Όπως και να΄ χαν όμως τα πράγματα ο Κάρολος είχε παρατάξει τους σιδερόφραχτους στρατιώτες του και ανέμενε αδημόνως τον Αμπτ Ελ Ραχμάν . Όμως ο άραβας αρχηγός έχει αναπάντεχα προβλήματα. Οι ορδές του έχουν μαζέψει από τα πεδία των μαχών και το πλιάτσικο λάφυρα αμύθητης αξίας. Έτσι ρέπουν προς το να πάρουν τα σίγουρα λάφυρα και να φύγουν, παρά στο να μπούν στην διαδικασία να πολεμήσουν. Ελ Ραχμάν για να τους πείσει τους λέει ότι θα βάλει αρκετούς στρατιώτες για να φρουρούν τα λάφυρα και οι υπόλοιποι θα πολεμήσουν. Έτσι ξεκινάει η ιστορική μάχη. Οι άραβες επιτίθενται με λύσσα μα το σιδερόφραχτο τείχος των φράγκων στρατιωτών αμύνεται σθεναρά. Ακολουθούν αλλεπάλληλες επιθέσεις που αποκρούονται επιτυχώς. Καθώς βραδιάζει ο Κάρολος ενσπείρει φήμη φροντίζοντας να φτάσει στα αυτιά των αράβων στρατιωτών, ότι οι άραβες φύλακες που φρουρού–σαν τα λάφυρα αιχμαλωτίστηκαν και οι έχασαν προφανώς τις πολύτιμες προμήθειές από τα πλιάτσικα. Η φήμη διαδόθηκε αμέσως και έτσι άρχισαν να επικρατούν στο αραβικό στράτευμα διαλυτικές τάσεις. Ο Κάρολος επωφελήθηκε και μια γενική επίθεση ομαδόν των σιδερόφραχτων στρατιωτών του,συνέτριψε τα στίφη των μουσουλμάνων. Για πρώτη φορά στην ιστορία φάνηκε εξάλλου, η ισχύς των ομαδόν επιτιθέμενων σιδερόφραχτων στρατιωτών, αφού οι μονομαχίες των ιπποτών περισσότερο εξυπηρετούσαν σκοπούς επίδειξης, παρά αμυντικής τεχνικής μέσω της πανοπλίας. Η μάχη θα τελειώσει με ένα συναρπα–στικό φινάλε μεταξύ των δυο αρχηγών. Ο Κάρολος αφού νίκησε τον Ελ Ραχμάν, τον κτύπησε με ένα γιγαντιαίο σφυρί στο κεφάλι, που έπεσε αμέσως νεκρός. Για τούτο από το «martelius» που λατινιστί σημαίνει σφύρα πήρε το προσωνύμιο Μαρτέλος. Στο Πουατιέ σε μια καθοριστική για την δύση μάχη, δυο κόσμοι είχαν συγκρουστεί και είχε επικρατήσει η δυτική χριστιανική Ευρώπη. Έτσι φαίνεται πως υπαγό–ρευαν οι βουλές της ιστορίας …
*Ο συγγραφέας, M.Sc Δ/χος Ηλεκτρολόγος Μηχανικός Ε.Μ.Π, Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι μέλος του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ
www.panosavramopoulos.blogspot.gr