Σήμερα, με αφορμή τη Διεθνή Ημέρα Μνήμης για τα Θύματα του Ολοκαυτώματος και Ημέρα Μνήμης των Ελλήνων Εβραίων Μαρτύρων και Ηρώων του Ολοκαυτώματος, βρίσκομαι στο Άουσβιτς.
Εδώ που 1,1 εκατομμύρια ψυχές εξοντώθηκαν επειδή ήταν Εβραίοι, πολιτικοί αντιφρονούντες, Ρομά, ομοφυλόφιλοι και γενικότερα «υπάνθρωποι» σύμφωνα με τους ναζί.
Από αυτούς, 55.000 ήταν Έλληνες Εβραίοι.
Εδώ, η ανθρώπινη ζωή έπαψε να έχει υπόσταση και αξία και έγινε ένα νούμερο χαραγμένο στο δέρμα.
Αντίκρυσα τα μαλλιά των γυναικών και των μικρών κοριτσιών που έπαιρναν οι ναζί για να τα χρησιμοποιήσουν σε υφάσματα. Κάπου ανάμεσα ήταν και μια κοτσίδα τυλιγμένη γύρω από μια ελληνική δεκάρα.
Εδώ, όπως έγραψε ο διάσημος συγγραφέας και επιζήσας του Άουσβιτς Πρίμο Λέβι, η πεποίθηση ότι «ο ξένος είναι εχθρός» έφτασε «εντατικά στην λογική της κατάληξη. Όσο η αντίληψη αυτή επιβιώνει, τόσο η προοπτική αυτής της κατάληξης θα είναι εκεί για να μας απειλεί.»
Σήμερα, 79 χρόνια μετά την απελευθέρωση του Άουσβιτς από τον Κόκκινο Στρατό, το μήνυμα ότι ο αγώνας απέναντι στο μίσος και τη μισαλλοδοξία είναι διαρκής, είναι πιο επίκαιρο από ποτέ. Από την Αμερική μέχρι την Ευρώπη, τη χώρα μας και την ευρύτερη περιοχή, βλέπουμε το σκοτάδι να εξαπλώνεται.
Η Ειρήνη, η Δημοκρατία, τα Ανθρώπινα Δικαιώματα δεν είναι απλώς κληροδοτήματα των παλαιότερων γενιών, αλλά καθημερινός αγώνας, που δεν χωρά εκπτώσεις.
Η επιγραφή στο μνημείο στο Άουσβιτς το φωνάζει δυνατά:
«Ας είναι για αιώνες κραυγή απελπισίας και προειδοποίηση για την ανθρωπότητα».
Πότε Ξανά.
https://twitter.com/skasselakis/status/1751260465391436199?s=61&t=69qM24fvfz5o3nkoW_wjtw