Με πόση χαρά ξεκίνησε η σημερινή μέρα και με πόση λύπη γέμισε…
Δεν μπορώ να βάλω σε τάξη τις σκέψεις μου…
Δίπλα του ξεκίνησα το ταξίδι μου στη μουσική.
Δίπλα του την περίοδο που άρχισε να αγαπιέται από όλη την Ελλάδα εγώ να μαθαίνω τη σκηνή τη νύχτα και το περιτύλιγμα της και παράλληλα να διαβάζω στα καμαρίνια προσπαθώντας να πάρω το πτυχίο.
Με ξεγέλασε με έναν τρόπο.
Με έκανε να πιστεύω πως ο κόσμος της μουσικής είναι γεμάτος με Βασιληδες!
Με τα χρόνια κατάλαβα τη μοναδικότητα του και δεν αναφέρομαι στην ντοπροσυνη της φωνής του ούτε και στα τραγούδια του.
Ο Βασιλης αυτός ο άντρας με αυτό το εκτόπισμα που είχε που λατρευόταν σα ροκ σταρ αυτός που ξεκινούσε με το «καλησπέρα και καλή βραδιά»και τον αποθέωναν όλοι ,είχε μια σχεδόν παιδική αθωότητα που τη διατήρησε όλα αυτά τα χρόνια…Γενναιόδωρος ,με μια αφοπλιστική απλότητα, αληθινός και με πολλή αγάπη για όλους, τον ένοιαζε μόνο η σκηνή κι ο,τι γινόταν πάνω σε αυτήν.
Σπάνιας κοπής άνθρωπος…
Ζει στην καρδιά μου και τον ευγνωμονώ για όσα μου έμαθε συνειδητά και ασυνείδητα…
Βασιλη… «Γελα μου»…1994…