Ενας γάμος, δύο βαπτίσεις και 350 κηδείες στα τελευταία επτά χρόνια είναι ο θλιβερός απολογισμός στις ακολουθίες που τελέστηκαν από τον ιερέα, πάτερα Αλέξανδρο, στο Ορμένιο Εβρου.
Αυτά τα στοιχεία-σοκ αναδείχθηκαν από καταγραφή της Art Traces, που καταδεικνύει το τεράστιο δημογραφικό πρόβλημα του Έβρου. Το Ορμένιο έχει σήμερα περίπου 450 κατοίκους και αποτελεί τη βορειότερη κατοικημένη περιοχή της Ελλάδας, σε απόσταση 156 χιλιομέτρων από την Αλεξανδρούπολη. Βρίσκεται εκεί όπου τα σύνορα της Ελλάδας συναντούν αυτά της Τουρκίας και της Βουλγαρίας.
Ενας γάμος και δύο βαπτίσεις, δηλαδή τρία -μόλις- χαρμόσυνα μυστήρια αντιστοιχούν σε 350 νεκρώσιμες ακολουθίες. Δηλαδή, σε επτά χρόνια, χάθηκε πληθυσμός που ισοδυναμεί στο 77% του συνόλου των κατοίκων που ζουν σήμερα στο Ορμένιο.
Θλιβερό φαινόμενο για έναν ιερέα να συνοδεύει τους συγχωριανούς του μόνο στον θάνατο και να βλέπει το εκκλησίασμα να αποδεκατίζεται, χρόνο με τον χρόνο, επειδή δεν υπάρχει κανένας να συνεχίσει τον κύκλο της ζωής στα γερασμένα χωριά. Αυτές οι 350 κηδείες αναλογούν σε σπίτια που ερήμωσαν, επιχειρήσεις που έκλεισαν, χωράφια που εγκαταλείφθηκαν, ανθρώπους που πονούσαν τον τόπο τους και έφυγαν μαζί με τον πλούτο της παράδοσης που έκλειναν μέσα τους.
Ο Εβρος χάνεται αβοήθητος από το κράτος και αυτή η καταγραφή της Art Traces καταδεικνύει το τεράστιο δημογραφικό πρόβλημα του νομού. Αυτή η τραγική κατάσταση δεν αφορά βέβαια μόνο το Ορμένιο. Σε όλα τα χωριά του νομού ισχύει ένα εφιαλτικό ισοζύγιο γεννήσεων/θανάτων, που δείχνει ότι ο Εβρος πεθαίνει με πολύ επιταχυμένο ρυθμό.
Ειδικά η συρρίκνωση του πληθυσμού στον βόρειο Εβρο έχει ξεκάθαρα χαρακτηριστικά γενοκτονίας. Και, δυστυχώς, η κυβέρνηση αρκείται ακόμα στα ευχολόγια και τα ημίμετρα, χωρίς να λαμβάνει έκτακτα μέτρα τοπικού χαρακτήρα για να κρατήσει όρθια την οικονομία στα ακριτικά χωριά.