του Χρυσόστομου Τσιρίδη
Από το Διαδίκτυο
Από τα ωραία που άκουσε από θεατές και αφηγούνταν ο ίδιος ο Αλέκος ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΣ. Κάπου εκεί
10ετία ’60, στο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ, στην ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ.
.
Σημείωση: Ο Γιαννακόπουλος ήταν συνεργάτης του Σακελλάριου, στην συγγραφή των σεναρίων, και τα ονόματά τους εμφανίζονταν μαζί στην αρχή της προβολής των έργων.
.
Ο σημαντικότατος Έλληνας σεναριογράφος-σκηνοθέτης και στιχουργός γεννήθηκε τέτοια εποχή, ΠΡΙΝ ακριβώς 110 χρόνια το 1913)
.
Με αφορμή λοιπόν την ωραία κουβέντα του Σακελλάριου, ας πούμε μερικά πράγματα:
.
Οι λέξεις μόνες δεν “ΛΕΝΕ τίποτα”.
Η ΓΛΩΣΣΑ είναι ΚΥΡΙΩΣ ΑΠΟΤΈΛΕΣΜΑ ΣΥΝΕΙΡΜΟύ (!) λέξεων.
.
ΔΗΛΑΔΗ: Σύνδεσης, ΑΛΛΗΛΟ-δεσίματος λέξεων. Μία λέξη
ΑΝΑΚΑΛΕί=”φέρνει στον νου” και άλλες λέξεις.
.
ΕΤΣΙ ΚΑΙ εκφραζόμαστε (!), αλλά ΚΑΙ “ΟΜΙΛΟΥΜΕ”= ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΟΥΜΕ (!).
.
Παρακάτω δύο ΑΠΛΕΣ και ευκολοδιάβαστες περιπτώσεις.
.
ΑΠΟ:
τους μόνιμους σταθερούς επιθετικούς προσδιορισμούς
των Ομηρικών χαρακτήρων, πραγμάτων κλπ (απόλυτη τεχνική αφήγησης του Ομήρου),
Λ.χ “Ο πολύμητις Οδυσσεύς” ή “πολύτλας Οδυσσεύς” /
“Οι αγήνορες Μνηστήρες” / “η περίφρων Πηνελόπη” / “η Διογενής Ελένη” κλπ κλπ
.
που ΠΡΟΔΙΑΘΕΤΟΥΝ- ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΟΝΤΑΣ την σκέψη, το συναίσθημα, την αισθητική του αναγνώστη για
τον ρόλο τους μέσα στο έργο.
.
Λ.χ Μία και μόνο ΕΠΙΠΛΕΟΝ λέξη δίπλα στο όνομα Οδυσσέας, μας επιτρέπει να
Ερμηνεύσουμε, να ΚΑΤΑΝΟΗΣΟΥΜΕ “γιατί ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ εκεί συμπεριφέρθηκε
έτσι και όχι διαφορετικά…”)
.
ΜΕΧΡΙ:
την συνήθη περίπτωση των ΟΝΟΜάΤΩΝ δύο διαφορετικών ανθρώπων, που
εμφανίζονται και απομνημονεύονται ΤΕΛΙΚΑ ως ενιαίος “τίτλος”, και ΑΠΟΚΤΟΥΝ συνειρμικά(!) σημασίες πλέον πολύ πέραν….
.
Λ.χ “Ρολς-Ρόις” (πολυτελές αυτοκίνητο, βιομηχανία) / “Λίντελ-Σκοτ” (Εμβληματικό Λεξικό
της Ελληνικής Γραμματείας) / “Ραμπέν-Πέιν” (Έργο Τέχνης, “Ιππέας Ραμπέν-Πέιν”) /
“Βέντρις-Τσάντγουικ” (αποκωδικοποίηση γραπτής μορφής της Ελληνικής Γλώσσας, Μυκηναϊκής- “Γραμμική Β”)
.
Τελικά: Μια απλή (και μόνο) νύξη είναι το ΠΑΡΑΠΑΝΩ σημείωμα, για το πώς οι μεμονωμένες λέξεις αλληλοσυνδέονται, “γίνονται” φράσεις (σκέψη, επικοινωνία)
ΕΠΑΝΑ-νοηματοδοτούνται (ΠΟΛΥ-νοηματοδοτούνται), συμβάλλοντας βεβαίως στην μνήμη και στην συνεχή εκφορά (ειρμό) του λόγου κλπ.
.
Με δυο λόγια πώς (ελεύθερα) εξελίσσεται η ΟΜΙΛΟΥΜΕΝΗ γλώσσα.
.
ΕΡΩΤΗΜΑ: Αν αυτά διαπιστώνονται στα παραπάνω ΑΠΛΑ (πιο απλά δεν γίνεται) παραδείγματα, να σκεφτούμε τί προκύπτει από την ανάλογη….καλωδίωση χιλιάδων ή εκατομμυρίων λέξεων.
.
Η εκάστοτε ΟΜΙΛΟΥΜΕΝΗ (!) ( και Μόνο ΟΜΙΛΟΥΜΕΝΗ=ζωντανή) ΓΛΩΣΣΑ, είναι ικανή και η μόνη αρμόδια να…. απαντήσει.