Γράφει ο Γιώργος Αρ. Μπουλούκος (Δικηγόρος- π. Αντιπρόεδρος ΔΣΑ)
Η κυβέρνηση προχωρά ακάθεκτη την νομοθέτηση του φορολογικού των τεκμηρίων. Η παρωχημένη και αναχρονιστική φορολόγηση του πολίτη με ισοπεδωτικό τρόπο βάση αυθαίρετων τεκμαρτών εισοδημάτων, όχι μόνο είναι άδικη, αλλά σε συνδυασμό και με τα κριτήρια που το νομοσχέδιο θεσπίζει είναι και ακραία αντισυνταγματική. Η δε κυβερνητική δήθεν διαλλακτικότητα εξαντλείται σε φτιασιδώματα, ενώ με περίσσεια έπαρση δια των χειλέων του αρμόδιου υπουργού διατυμπανίζεται ότι δεν πρόκειται να αλλάξει η φιλοσοφία του νόμου.
Στο Σύνταγμα προβλέπεται ότι «ανάλογα με τις δυνάμεις τους» συνεισφέρουν οι Έλληνες πολίτες στα δημόσια βάρη. Επομένως ο ετεροπροσδιορισμός της φορολογικής επιβάρυνσης είναι αντισυνταγματικός. Δεν είναι νόμιμο και λογικό ο φόρος που επιβάλλεται να καθορίζεται ούτε από τον μέσο όρο του ΚΑΔ, ούτε από τα έτη άσκησης της δραστηριότητας ούτε σε σχέση με τον μισθό άλλων εργαζομένων. Δεν είναι ούτε νόμιμο ούτε λογικό ο ελεύθερος επαγγελματίας να εξομοιώνεται με τον μισθωτό. Και μάλιστα όπου εξυπηρετεί. Έτσι λαμβάνονται υπόψη οι απολαβές του μισθωτού αλλά παραβλέπεται ότι υπάρχει αφορολόγητο για αυτόν. Δεν είναι λογικό για την παροχή των κάθε λογής επιδομάτων να λαμβάνεται υπόψη το οικογενειακό εισόδημα ενώ για να «ανακαλύψουμε την φοροδιαφυγή» των ελεύθερων επαγγελματιών εξετάζεται μόνο το ατομικό και δεν υπολογίζονται άλλες πηγές εσόδων. Δεν είναι λογικό να θεωρείται στο ελεύθερο επάγγελμα και την επιχειρηματικότητα ότι κάθε χρονιά μπορεί να είναι κερδοφόρα. Ας αναλογιστούμε και τις πρόσφατες δοκιμασίες της κοινωνίας και της οικονομίας από τις καραντίνες και την αναστολή εργασιών και δραστηριοτήτων κατά την εφαρμογή τους που επέφεραν καθίζηση στο εισόδημα.
Όμως υπάρχουν και άλλες πτυχές της κυβερνητικής αλαζονείας και υποκρισίας. Η κυβέρνηση με πρόσχημα την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής δήθεν επιλέγει την τεκμαρτή φορολόγηση και καλεί όποιον νομίζει ότι αδικείται να ζητήσει και να υποβληθεί σε έλεγχο. Με αυτόν τον τρόπο ουσιαστικά εισάγει μια οιονεί «περαίωση» ευνοώντας και αφήνοντας στο απυρόβλητο όσους έχουν μεγαλύτερο από τα τεκμήρια εισόδημα και τελικά αφήνει να διαφύγουν της ανάλογης των δυνάμεων τους συνεισφοράς. Εξάλλου, ίσως και πρωτίστως τίθεται από την μια πλευρά ζήτημα αξιοπιστίας της κυβέρνησης και από την άλλη δημοκρατικής νομιμοποίησης της φορολογικής αυτής παρέμβασης. Στις πρόσφατες εκλογές διακήρυττε με κομπασμό ότι δεν θα επιβάλλει άλλα φορολογικά βάρη. Μάλιστα εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο την άστοχη, ανόητη ή απλά εγωιστική δήλωση του τ. Υπουργού Κατρούγκαλου για την «επιτυχημένη» ομώνυμη παρέμβαση του στο ασφαλιστικό. Το αποτέλεσμα ήταν να σπεύσουν ακόμη και προβληματισμένοι ή δυσαρεστημένοι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες και ελεύθεροι επαγγελματίες να ψηφίσουν την σημερινή κυβέρνηση. Σε καμία περίπτωση δεν είχε ειπωθεί το παραμικρό για αυτόν τον εκτρωματικό νόμο ή για την περαιτέρω φορολογική επιβάρυνση των πολιτών.
Η κυβέρνηση υφήρπασε την ψήφο της λεγόμενης ραχοκοκαλιάς της ελληνικής οικονομίας, των μικρομεσαίων επιχειρηματιών και ελεύθερων επαγγελματιών. Δεν νομιμοποιείται δημοκρατικά στην εισαγωγή και εφαρμογή του καταστροφικού αυτού νόμου. Τελικά η κυβέρνηση που με αυτόν τον νόμο στοχεύει στην είσπραξη μόλις 600 εκ ευρώ και αφήνει δισεκατομμύρια να διαφύγουν, οδηγεί στην καταστροφή την μεσαία τάξη και την βίαιη αποβολή από την αγορά χιλιάδων επαγγελματιών. Αυτή η δεδομένη εξέλιξη αποτελεί παρενέργεια ή μήπως είναι η σκοπιμότητα που υπηρετείται;! Η διαδρομή και το «έργο» του αρμόδιου υπουργού μάλλον συνηγορεί στην άποψη της εκτέλεσης, διεκπεραίωσης συγκεκριμένων επιταγών και σχεδιασμών. Η εφαρμογή του νόμου θα καθιστά αδύνατη την συνέχιση άσκησης της δραστηριότητας του μικρομεσαίου επαγγελματία με συνέπεια την αποβολή του από την αγορά και την αναζήτηση μισθωτής εργασίας. Τα μεγάλα οικονομικά σχήματα θα επιβληθούν προνομιακά και κυριαρχικά θα ελέγχουν τις αγορές σε κάθε τομέα της οικονομίας με κατάργηση του ανταγωνισμού και ολιγοπωλιακή συνεννόηση για την αύξηση του κόστους παροχής απρόσωπης υπηρεσίας στον πολίτη, οδηγώντας σε ακόμη μεγαλύτερο άνοιγμα της οικονομικής και κοινωνικής ψαλίδας, μετατρέποντας μας σε κοινωνία λατινικής Αμερικής.