Γράφει ο Γιώργος Βενετσάνος
Έρχεται ο σουλτάνος ο μεγαλοπρεπής να επισκεφθεί το βιλαέτι του, γιατί μόνο έτσι μπορείς να χαρακτηρίσεις την επίσκεψη του Ερντογάν στην Ελλάδα, που τον αφήνουν να παει στους Έλληνες μουσουλμανικού θρησκεύματος και να κάνει τα δικά του. Σε αυτή την χώρα μυαλό δεν βάζουμε, τους είπε κάνεις ότι οι Έλληνες μουσουλμάνοι είναι υπήκοοι Τουρκίας και πρέπει να τους επισκέπτεται ο πρόεδρος τους; Ξυπνήστε πριν να είναι αργά, εδώ δεν είναι βιλαέτι του σουλτάνου, είναι ανεξάρτητη χώρα που λέγεται Ελλάδα και οι κάτοικοι της Έλληνες.
Δυστυχώς η πολιτική μας ηγεσία θυμίζει την λαϊκή μας παροιμία «σφάξε με αγά μου να αγιάσω», δηλαδή δείχνει μια παραίτηση και άφεση στη μοίρα χωρίς τη μηδαμινή προσπάθεια αξιοπρεπούς αντίδρασης, που στην συγκεκριμένη περίπτωση θα ήταν ότι η επίσημη επίσκεψη θα παραμείνει τέτοια εντός των τειχών της Αθήνας.
Είναι ντροπή για τον ελληνισμό αυτά που συμβαίνουν στην χώρα μας, έχουμε απέναντι μας έναν ηγέτη χώρας που μας απειλεί με πόλεμο, δείχνει ανοχή επιτρέποντας στους τουρκους λαθροδιακινητές ψυχών να στέλνουν καραβιές παράνομων μεταναστών προς την χώρα μας, μάλιστα έχουν φτάσει σε απίστευτα σημεία θράσους (η ελληνική ακτοφυλακή φαίνεται αδύναμη παρά τις φιλότιμες προσπάθειες της να προστατεύσει τα θαλάσσια σύνορα) υποβιβάζοντας άτομα εκτός από απομακρυνόμενες περιοχές των συνόρων ακόμη και σε περιοχές της Αττικής
Ο ηγέτης της διπλανής χώρας είναι αυτός που “απαγορεύει” στην Ελλάδα να προχωρήσει σε εξορύξεις, διεκδικεί δικαιώματα στην Γαύδο, θέλει τον έλεγχο του μισού Αιγαίου, δεν αναγνωρίζει την ΑΟΖ Καστελόριζου κ.α. Αυτόν λοιπόν τον πολίτικο που από ότι είδαμε και τελευταία ότι στηρίζει ανοικτά ακόμη και τρομοκρατικές οργανώσεις, του επιτρέπει η χώρα να επισκεφθεί του Ελληνες μουσουλμανικού θρησκεύματος; Λάθος τεράστιων διαστάσεων άλλο να τον υποδεχθείς στην χώρα σου και να συνομιλήσεις μαζί του για θέματα κοινού ενδιαφέροντος και άλλο να του επιτρέπεις να κάνει παιχνίδια με Ελληνες υπηκόους, έχει τεράστια διαφορά.
Η σημερινή ισλαμική Τουρκία διακατέχεται από αισθήματα αναθεωρητισμού και αυτό συμπεραίνεται όχι μόνο από τα λόγια διαφόρων κρατικών αξιωματούχων της, αλλά και από τον υπερβολικό πολεμικό εξοπλισμό της γειτονικής χώρας, ενώ συχνά πυκνά αφήνει να φαίνονται οι όποιες διαθέσεις της για τις τις όμορες χώρες προς αυτήν χώρες με μουσουλμανικούς πληθυσμούς, επιθυμώντας την αναβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, όποτε οιαδήποτε λογική που θα είναι βασισμένη στην “πολιτική κατευνασμού” του προβοκατόρικου γειτονικού κράτους, είναι δεδομένο ότι θα οδηγήσει σε αποτυχία, για αυτό όσοι αυτές τις ώρες κρατούν την τύχη της χώρας στα χέρια τους ας προσέχουν για να έχουμε όλοι και να μην καταλήξουμε χώρα δορυφόρος.