Είναι πια οφθαλμοφανές, που αποδείχτηκε με την επίσκεψη Ερντογάν στο Βερολίνο, πως ο επί τόσα πολλά χρόνια πρόεδρος της Τουρκίας ελπίζει πως μπορεί ακόμα να ξεγελά τους ισχυρούς. Θέματα όπως η τελωνειακή ένωση της Τουρκίας με την Ευρώπη κτλ είναι η γαρνιτούρα του κυρίως πιάτου που έχει τα εξοπλιστικά, με αιχμή τα μαχητικά Γιουροφάιτερ, άτινα εμπεριέχουν τα πάντα. Ποία είναι τα πάντα;
Τα γνωστά διαχρονικά τούρκικα, όπως πχ πελατειακή, ζητιανιλίκη, παραπονιάρικη, και στο τέλος εκβιαστική «α δεν μας δώσουν θα πάρουμε από αλλού». Διττή η απατηλή φράση, αφού ενθαρρύνει τους «καθρεπτισμένους» να επηρεάζουν την κατάσταση υπέρ Τουρκίας ( δώστε όπλα για να μη τους πάρει ο Ρώσος κ.α.) και ανάπτυξη εμπορικών σχέσεων από την οποία κατά κανόνα πάντα κέρδιζε η Τουρκία.
Το ερώτημα είναι γιατί ο Ισπανός και ο Άγγλος συναίνεσαν πρώτοι; Δεν βλέπει κανείς πως ο μοναδικός στόχος του Ερντογάν είναι η εξέλιξη της Τουρκίας σε μία γιγαντιαία Χαμάς/Χετζμπολάχ μαζί και τα δυό για να πατρονάρει τους Ισλάμ πληθυσμούς ως ο μεγάλος ταβατζής (κάπο ντι κάπι) για να δοξαστεί, από αυτούς, και να ενισχύεται οικονομικά από τους πετρελαιάδες υποσκελίζοντας το, εξ ίσου φιλόδοξο επ αυτού, Ιράν ;
Προσπαθώντας να πείσει τους Δυτικούς λοιπόν πρώτα, αφού εκεί είναι η δυσκολία, ότι, με την Τουρκία να τους έχει στο «τσεπάκι» θα είστε ήσυχοι, και αμέσως μετά τους Ισλάμ ακριβώς το ίδιο αντίστροφα. Θα του το επιτρέψουν ; Δύσκολο, αφού Μητσοτάκη διαθέτει σήμερα μόνο η Ελλάς.