Δήλωση του Κωστή Χατζηδακη για το Πολυτεχνείο ανάβει φωτιες σε κύκλους της ΝΔ καθως καταδικάζει εκείνους που βρίσκουν την ευκαιρία να πουν πως τάχα «μόνο ένας Παπαδόπουλος θα μας σώσει»

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Το Πολυτεχνείο ήταν υπόθεση όλων των Ελλήνων που λαχταρούσαν τη Δημοκρατία και την Ελευθερία! Κανείς από την Αριστερά δεν δικαιούται να το μονοπωλεί. Δεν το αποδεικνύει μόνο η συμμετοχή στελεχών της μετέπειτα ΟΝΝΕΔ. Ούτε μόνο τα τότε πρωτοσέλιδα των εφημερίδων της Δημοκρατικής Δεξιάς. Θυμόμαστε ότι οι εξεγερμένοι ενάντια στη στρατιωτική δικτατορία κρατούσαν ελληνικές σημαίες και έψελναν τον εθνικό μας ύμνο. Θυμόμαστε ακόμα, εμείς οι κάπως μεγαλύτεροι, τις προσευχές των ίδιων των γονιών μας να πετύχει η εξέγερση.

50 χρόνια μετά, η επέτειος του Πολυτεχνείου έχει καταλήξει από γιορτή ενότητας, μία ακόμη ευκαιρία για διχασμό και ακρότητες. Από τη μια, όλοι εκείνοι που φωνάζουν εμφυλιοπολεμικά συνθήματα και υποστηρίζουν ότι τάχα «η Χούντα δεν τελείωσε το ‘73». Από την άλλη, εκείνοι που βρίσκουν την ευκαιρία να πουν πως τάχα «μόνο ένας Παπαδόπουλος θα μας σώσει», διότι η Δημοκρατία μας δεν είναι δήθεν ικανή να δίνει λύσεις στα προβλήματα. Και οι δύο αμφισβητούν ευθέως το δημοκρατικό κεκτημένο της πατρίδας μας. «Τιμητές» και εχθροί του Πολυτεχνείου καταλήγουν τελικά στα ίδιο συμπέρασμα!

Η Ελλάδα, όμως, δεν έχει καμία σχέση με τη χώρα που ήταν τότε. Με τις καταστροφές και τους θριάμβους της, έχει κατορθώσει πάντως να κάνει σημαντικά βήματα μπροστά σε όλους τους τομείς. Και οι ίδιοι οι Έλληνες είμαστε δημοκρατικά πιο ώριμοι. Το αποδεικνύει το γεγονός ότι η πλειονότητα τα τελευταία χρόνια έχει κλείσει οριστικά τα αυτιά της στους δημαγωγούς και τους λαϊκιστές, σε όσους δηλαδή υπόσχονται μαγικές λύσεις σε σύνθετα ζητήματα.

Έχουμε χρέος, λοιπόν, με την καθημερινή μας στάση, να στηρίζουμε όλοι εμείς που ασχολούμαστε με τα κοινά, το Δημοκρατικό μας πολίτευμα, αποφεύγοντας ακρότητες και διχαστικές πρακτικές. Έχουμε χρέος να συνεχίσουμε να μετατρέπουμε το επιτακτικό αίτημα των Ελλήνων για προκοπή σε συγκεκριμένο και μετρήσιμο έργο προς αυτή την κατεύθυνση. Έχουμε χρέος να συνεχίσουμε να προωθούμε μεταρρυθμίσεις με έντονο χρώμα κοινωνικής δικαιοσύνης, ώστε κανένας Έλληνας να μην αισθάνεται ότι στον τόπο μας υπάρχουν πολίτες δύο κατηγοριών. Έχουμε χρέος να συνεχίσουμε να παλεύουμε για μια Ελλάδα πραγματικά προηγμένη και ισχυρή, στην καρδιά της Ευρώπης.

Αυτός είναι ο πιο ουσιαστικός τρόπος, για να τιμήσουμε τη σημερινή επέτειο του Πολυτεχνείου. Μακριά από ξεπερασμένα συνθήματα και μεγάλα λόγια. Διότι ο δρόμος της Δημοκρατίας είναι ο δρόμος της σοβαρότητας, της υπευθυνότητας και της αλήθειας!

ΔΗΜΟΦΙΛΗ