Αν πριν από μερικά χρόνια είχε καταφέρει να εμφανίζεται ως το πιο «δημοφιλές» (και εκ… μεταγραφής μάλιστα) στέλεχος της Ν.Δ., χρησιμοποιώντας αυτή τη δημοτικότητά του για να ανέβει ακόμη πιο ψηλά, σήμερα ο Αδωνις Γεωργιάδης βρίσκεται σε εντελώς αντίθετη τροχιά. Είναι πλέον το πιο ανεπιθύμητο και αντιδημοφιλές πρόσωπο για όλες τις πτέρυγες του κυβερνώντος κόμματος. Και το τελευταίο φρικιαστικό ατόπημά του για την τραγωδία των Τεμπών τείνει να μετατραπεί στην πολιτική του αυτοχειρία.
Από τον Ανδρέα Καψαμπέλη
Η αρνητική ατμόσφαιρα του προηγούμενου διαστήματος για τον υπουργό Εργασίας έχει πάρει πλέον τη μορφή εσωτερικής εξέγερσης, τόσο μεταξύ των βουλευτών της Ν.Δ. όσο και πολλών υπουργών σε βάρος του, καθώς εκτός των άλλων θεωρείται μια καλή βαλβίδα για τη διοχέτευση της οργής που συσσωρεύεται καθημερινά από διάφορες επιλογές της κυβέρνησης.
Πολύ βαρύ έως ασήκωτο είναι πια το κλίμα για τον κ. Γεωργιάδη και εντός του Μεγάρου Μαξίμου, δεδομένου ότι πέραν των υπολοίπων ο Κ. Μητσοτάκης τού χρεώνει ότι άνοιξε ξανά, με τον πιο επιβλαβή τρόπο, για την κυβέρνηση τη χαίνουσα πληγή της τραγωδίας των Τεμπών. Η κίτρινη κάρτα για τον υπουργό είχε βγει μόλις πριν από λίγες εβδομάδες με τη φράση του πρωθυπουργού στο υπουργικό συμβούλιο «να βουτάμε τη γλώσσα μας στο μυαλό μας και μετά να μιλάμε».
Ηταν αμέσως μετά τον β’ γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών, όταν ο κ. Μητσοτάκης, για να βγει ο ίδιος από το κάδρο των ευθυνών, χρέωσε στον κ. Γεωργιάδη, όπως και στον Λ. Αυγενάκη, αυτοκαταστροφικές δηλώσεις για περιοχές όπως και η Θεσσαλία. Αρνούμενος εκείνος να πάρει το μήνυμα, είχε απαντήσει με έπαρση: «Η θορυβώδης μου παρουσία κάνει καλό στη Νέα Δημοκρατία».
Η ζημιά την οποία κατηγορείται ότι προκάλεσε με την τωρινή του δήλωση, ότι «δεν αφορούν κανέναν τα περί εξεταστικής ή προκαταρκτικής επιτροπής για τα Τέμπη», είναι ότι πέτυχε το εντελώς αντίθετο αποτέλεσμα και το θέμα αυτό επανήλθε απότομα στην κορυφή της επικαιρότητας δυσκολεύοντας κάθε σχέδιο συγκάλυψης. Οσο κι αν προσώρας τού παρέχεται επίσης η τυπική κάλυψη, δεν λείπουν καταρχάς τα επιμέρους αδειάσματα, όπως ότι «προφανώς δεν ήταν όσο προσεκτικός έπρεπε», σύμφωνα με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο Π. Μαρινάκη.
Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι η κυβέρνηση, προκειμένου να καταδείξει με ιδιαίτερο άγχος ότι δεν ασπάζεται αυτόν τον κυνισμό και να αμβλύνει τις εντυπώσεις, υποχρεώθηκε να δηλώσει άρον άρον (και ύστερα από… μήνες αμνησίας) ότι αποδέχεται την πρόταση που (απολύτως βολικά) κατέθεσε στην ίδια συγκυρία το ΚΚΕ για τη συγκρότηση εξεταστικής επιτροπής.
Αυτά όσον αφορά την επικοινωνιακή διαχείριση. Η ουσία είναι ακόμη χειρότερη διότι οκτώ μήνες μετά δεν ζωντανεύουν απλώς οι μνήμες της τραγωδίας αλλά αναδεικνύονται και αμείλικτα ερωτήματα αφενός για τις ευθύνες και αφετέρου για τον πολύ βραδύ ρυθμό των ερευνών για την απόδοσή τους. Ηδη ο απερχόμενος περιφερειάρχης Θεσσαλίας Κ. Αγοραστός μετά την ήττα του έχει μετατραπεί σε αδύναμο κρίκο και δεν θέλει να αποτελέσει τον μοναδικό αποδιοπομπαίο τράγο.
Η οργή για τον κ. Γεωργιάδη έγινε μεγαλύτερη γιατί θεωρείται ότι έκανε χαλάστρα στην προσπάθεια να τηρηθούν χαμηλές πτήσεις σε όλες τις διαδικασίες. Υστερα, μάλιστα, από αυτό το ανακάτεμα της υπόθεσης, οι πληροφορίες της «κυριακάτικης δημοκρατίας» αναφέρουν ότι -εν όψει και της εξεταστικής επιτροπής- μεθοδεύεται με γραμμή από το Μέγαρο Μαξίμου οι ευθύνες, όσον αφορά τα πολιτικά πρόσωπα, να περιοριστούν στην τότε ηγεσία του υπουργείου Μεταφορών υπό τον Κ. Καραμανλή εκ Σερρών. Από αυτήν την άποψη ο ρόλος του νυν υπουργού Χρ. Σταϊκούρα θεωρείται κομβικός.
Εχοντας, ωστόσο, ανοίξει ο ασκός του Αιόλου εξαιτίας του κ. Γεωργιάδη, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα μείνει στο απυρόβλητο και ο κ. Μητσοτάκης. Μπορεί να πέρασε μέχρι στιγμής στα ψιλά, αλλά το στοιχείο που έδωσε προχθές, εν μέσω όλων αυτών, η μητέρα 20χρονης που κάηκε στα Τέμπη είναι συγκλονιστικό. Η Μαρία Καρυστιανού, η οποία είναι και πρόεδρος του Συλλόγου Πληγέντων Δυστυχήματος, αποκάλυψε ότι σε απάντηση εξωδίκου του συλλόγου ο κ. Αγοραστός ομολόγησε ότι για το μπάζωμα του χώρου της τραγωδίας εντός τριών ημερών εκτελούσε εντολές των ανωτέρων του μεταξύ των οποίων και του κ. Χρ. Τριαντόπουλου, υφυπουργού Παρά τω Πρωθυπουργώ. Σήμερα ο κ. Τριαντόπουλος έχει μετακινηθεί ως υφυπουργός στο Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας…
Η υπόθεση των Τεμπών μπορεί να θεωρηθεί και το κερασάκι στην τούρτα της αποκαθήλωσης του υπουργού Εργασίας. Ηδη εδώ και αρκετό καιρό έχει «καεί» πλήρως ως δεξιό ανάχωμα στη μετάλλαξη της Ν.Δ. σε νεοεκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ που έχει δρομολογήσει ο κ. Μητσοτάκης. Μάλιστα, υπουργοί του στενού επιτελείου του, όπως ο Ακης Σκέρτσος, φέρεται ότι δεν συγχωρούν στον κ. Γεωργιάδη ότι με τη στάση του τίναξε στον αέρα και επισκίασε εντελώς την πρωθυπουργική παρουσία στον εκδήλωση για τον Κ. Σημίτη και την προσπάθεια να αποκτήσει μια ευρύτερη σημειολογία το γεγονός.
Παράλληλα, εκτός και από τους άλλους ουκ ολίγους προερχόμενους από τη σχολή Σημίτη, υπάρχουν και άλλοι νυν «γαλάζιοι» υπουργοί, όπως οι Ν. Κεραμέως και ο Κ. Χατζηδάκης, που θεωρούν τον συνάδελφό τους «ξένο σώμα» για την «κεντρώα» Ν.Δ.
Κόβουν τα πάρε-δώσε με τον Γεωργιάδη οι Σαμαράς, Βορίδης
Σε ανάλογο κλίμα κινούνται και πολλοί βουλευτές που οσφριζόμενοι τις νέες διαθέσεις παίρνουν αποστάσεις, κόβουν τα πολλά πάρε δώσε και συντάσσονται με το ρεύμα υπέρ της αποπομπής του με την πρώτη κατάλληλη ευκαιρία. Οι μεν «κεντρώοι» για προφανείς λόγους, οι δε «παραδοσιακοί» διότι δεν τον εμπιστεύονται.
Καθώς, μάλιστα, το διακύβευμα αφορά το νέο πρόσημο της Ν.Δ., στο κεντροδεξιό ακροατήριο ακούγονται με μεγαλύτερη σοβαρότητα και πειστικότητα παρεμβάσεις όπως του Ν. Κακλαμάνη για τον «ιδεολογικό αντίπαλο Κ. Σημίτη», την ώρα που ο υπουργός Εργασίας ήταν από τους πρώτους που έσπευσαν στην εκδήλωση στον «Ελληνικό Κόσμο» για τον πρώην πρωθυπουργό.
Στους διαδρόμους, άλλωστε, είναι κοινός τόπος η διαπίστωση ότι «ο Αδωνις, όσο κι αν το παλεύει, δεν είναι πια χρήσιμος όπως παλαιότερα». Αυτή είναι μια εικόνα που μεταδίδεται και από τα ενδότερα του Μεγάρου Μαξίμου, ενώ ορισμένοι είναι και ιδιαίτερα σκληροί, υποστηρίζοντας ότι το μόνο που προσφέρει πλέον είναι πολιτική γελοιοποίηση έχοντας χάσει, λόγω του απόλυτου συμβιβασμού του με τις υπουργικές καρέκλες και των διαρκών μεταλλάξεών του σε όλα τα θέματα, την άλλοτε απήχησή του στο πυκνό δεξιό ακροατήριο.
Επίσης ο κ. Γεωργιάδης φαίνεται ότι έχει απολέσει και βασικά ερείσματά του, όπως ο Αντ. Σαμαράς ο οποίος δεν εκφράζει πλέον κάποια ιδιαίτερη αγωνία για το πρώην πουλέν του. Και την ίδια ώρα ο άλλοτε «Διόσκουρος» Μ. Βορίδης, που δεν λογίζεται πια ιδιαίτερα χρήσιμος κι αυτός, έχει τραβηχτεί προς τα πίσω, μπας και σωθεί.
Φιλοτομαρισμός και εξαχρείωση
Ο Αδωνις Γεωργιάδης εκφράζει την αλαζονεία και τη χυδαιότητα της εξουσίας με έναν τρόπο ωμό, ανατριχιαστικό – κι αυτό φάνηκε ιδιαίτερα στις περιβόητες πλέον δηλώσεις του για το πολύνεκρο δυστύχημα των Τεμπών, όπου είπε: «Δηλαδή, σήμερα στην Ελλάδα πόσοι πιστεύετε από τους 100 συμπολίτες μας, άμα τους ρωτήσουμε, ενδιαφέρονται για Εξεταστική ή για Προκαταρκτική Επιτροπή για τα Τέμπη; Και πόσοι ενδιαφέρονται για την ακρίβεια, πόσοι ενδιαφέρονται για το αν θα βρει το παιδί τους δουλειά, πόσοι ενδιαφέρονται για το Μεταναστευτικό, πόσοι ενδιαφέρονται για την ασφάλεια;»
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, τον οποίο αυθεντικά και γνήσια εκφράζει ο Αδωνις Γεωργιάδης, δεν απέπεμψε τον υπουργό Εργασίας από το πόστο του μόλις ακούστηκε να διατυπώνει αυτές τις αθλιότητες. Αν ο πρωθυπουργός είχε στοιχειώδη κοινωνική ευαισθησία, συμπονούσε τους συγγενείς των θυμάτων και θλιβόταν ειλικρινά για τις ζωές που χάθηκαν λόγω των ολέθριων λαθών της κυβέρνησής του, πέρα από την αποπομπή Γεωργιάδη από την κυβέρνηση θα είχε επίσης μεριμνήσει ώστε να οδηγηθεί αυτός ο κήρυκας του φιλοτομαρισμού στο Πειθαρχικό του κόμματος με το ερώτημα της διαγραφής. Δεν το έκανε, διότι δεν θεωρεί το ζήτημα μείζον ή, έστω, ιδιαίτερης βαρύτητας. Κι όμως, η κοσμοαντίληψη που εκφράζουν οι πολιτικοί αποτελεί ένα από τα κρισιμότερα ζητήματα του συλλογικού βίου.
Η ιδεολογία του Γεωργιάδη και της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι ο φιλοτομαρισμός, η ιδιοτέλεια, η προσήλωση στην επίτευξη υλικών στόχων. Η «αριστεία» της κυβέρνησης είναι η επιβολή του νόμου της ζούγκλας, στην οποία υπάρχουν μόνο κυνηγοί και θηράματα.
Οι δηλώσεις Γεωργιάδη δεν διαστρεβλώθηκαν, όπως υποκριτικά ισχυρίστηκε για να κρυφτεί από τη λαϊκή οργή ο αχόρταγος για εξουσία πολιτικός. Στους πολλούς χρέωσε τον μηδενιστικό υλισμό του. Το διέπραξε αυτό τη στιγμή που ζήτησε να υπολογιστεί πόσοι πολίτες στους 100 ενδιαφέρονται για την ακρίβεια και για να βρει το παιδί τους δουλειά, σε σχέση με εκείνους που θέλουν να αποδοθεί δικαιοσύνη για το έγκλημα στα Τέμπη.
Ο Αδωνις Γεωργιάδης είναι βέβαιος ότι η κοινωνία έχει λησμονήσει τους νεκρούς και δεν της καίγεται καρφί για να βρουν το δίκιο τους οι χαροκαμένοι συγγενείς, οι φίλοι, τα αγαπημένα πρόσωπα των θυμάτων. Ο Μητσοτάκης και ο Γεωργιάδης δεν είναι δημιουργοί αυτής της ιδεολογίας, αλλά απλοί μεταπράτες της. Ο νεοφιλελευθερισμός, όπως και ο μαρξισμός άλλωστε, δεν θεωρούν ότι ο άνθρωπος έχει ψυχή, αρχές και αξίες. Μόνο υλικές ανάγκες για να καλύψει, ορμές και ένστικτα για να ικανοποιήσει.
Ολα τα παραπάνω δεν έχουν καμία σχέση με τον Ελληνισμό και τα ιδανικά πάνω στα οποία δομήθηκε ο πολιτισμός μας. Για την ελευθερία, τον Χριστό και το έθνος χύσαμε ποταμούς αίματος, όχι για τις τιμές στα ράφια των σούπερ μάρκετ.