Γράφει ο Γιώργος Βενετσάνος
Κάποτε όταν ο κόσμος ήταν κάτω από την σκιά του ψυχρού πολέμου μεταξύ του Συμφώνου της ΒΑΡΣΟΒΙΑΣ (Συνθήκη της Φιλίας, Συνεργασίας και Αμοιβαίας Βοήθειας) και ΝΑΤΟ (North Atlantic Treaty Organizationη), η Τουρκία ήταν πανίσχυρη μιας και λειτουργούσε ως αποτρεπτική δύναμη για την ΕΣΣΔ με το CENTO (Σύμφωνο της Βαγδάτης ή Οργανισμός Κεντρικής Συνθήκης ), το οποίο δημιουργήθηκε το 1955 από το Ηνωμένο Βασίλειο, το Ιράν, το Ιράκ, το Πακιστάν και την Τουρκία, και διαλύθηκε το 1979.
Στην πορεία η Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών έπεσε σε παρακμή και διαλύθηκε, με αποτέλεσμα μεταξύ της σημερινής Ρωσίας και της Τουρκίας να υπάρχουν αλλά κράτη, που όμως δεν διατηρούν άριστες σχέσεις πλέον με την πρώην μεγάλη προστάτιδα τους και έχουν στραφεί προς την δύση, όπως έκανε η Αρμένια μετά την αδιάφορη στάση της Ρωσίας στον πρόσφατο πόλεμο με τους Αζέρους. Από την άλλη η σημερινή Τουρκία του Ερντογάν δεν διέπεται πλέον από τις αρχές του κεμαλισμού που πρέσβευε μια σύγχρονη Τουρκία, αλλά υπάρχει μια ξεκάθαρη στροφή προς την ιδεολογία του Ισλάμ, που δεν θα ήταν καθόλου κακό αν δεν συνοδεύονταν από τις φανατικές πομφόλυγες του προέδρου της, που δημιουργούν ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Επίσης μια άλλη κίνηση των γειτόνων μας (κλείσιμο των στενών του Βοσπόρου) έχει δημιουργήσει τεράστια προβλήματα στην συμμαχία, κάτι που οι σύμμαχοι εν πολλοίς το ξεπερνούν μέσα από το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης.
Μπορεί λοιπόν να υποκατασταθεί ή να αντικατασταθεί από άλλο κράτος ή Τουρκία; Μάλλον ναι, αν δούμε τις κινήσεις των ΗΠΑ, φαίνεται ότι επιλέγουν Ελλάδα (Αλεξανδρούπολη Σούδα Λάρισα κ.α), παράλληλα κοιτούν προς το Ισραήλ το οποίο μοιράζεται τις ίδιες αξίες και αρχές με αυτές των Δυτικών και έχει μια κολοσσιαία για το μέγεθος του αεροπορική ισχύ. Αν λοιπόν λύση το πρόβλημα του σε ειρηνική βάση (ευχή να τελειώσουν γρήγορα οι μάχες) με τους Παλαιστίνιους θα είναι για τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής άλλος ένας αξιόπιστος σύμμαχος, αλλά και μία σημαντική αξιόπιστη δύναμη στην συγκεκριμένη ή ευρύτερη περιοχή.
Βλέπουμε λοιπόν ότι η γειτονική μας χώρα περνά σταδιακά σε δεύτερο ρολό για την Νατοϊκή συμμαχία και τους Αμερικάνους, το αν αυτό θα μετατραπεί σε διώξιμο ή εθελουσία έξοδο από το ΝΑΤΟ, θα φανεί στο μέλλον, μέχρις στιγμής και πάρα τις πλάτες που κάνει σε Ρωσία (παρα το ότι έχει επιτεθεί σε ανεξαρτητη χωρα μελος του ΟΗΕ) και τρομοκρατικές οργανώσεις της δείχνουν μια κάποια ανοχή, θα συνεχιστεί; Άγνωστο, αν και μια παροιμία λέει ότι «το πολύ το κυρ ελέησον το βαριέται και ο παπάς», οπότε τίποτα δεν πρέπει να αποκλείουμε.