Την προσεχή Δευτέρα διοργανώνεται μια εκδήλωση για τον πρώην πρωθυπουργό, Κώστα Σημίτη, με εμφανείς επιδιωξεις: Να προσθέσει ένα ακομα φύλλο συκής στην κυβερνητική θητεία του και να κερδίσει λίγα λεπτά δημοσιότητας η διοργανώτρια της εκδήλωσης – παλαιά ευνοούμενη και ευεργετηθείσα του πρώην πρωθυπουργού.
Υπάρχουν ήδη σε κάποια ΜΜΕ δείγματα των λιβανωτών που θα ακουστούν από δικούς του ανθρώπους – ακόμα και υπάλληλους του – κατά παραβίαση πραγματικών περιστατικών και μονομερή παρουσίαση γεγονότων. Ότι θα παραστεί στην εκδήλωση και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, είναι περαιτέρω χαρακτηριστικό των σκοπών αυτής της εκδήλωσης με το διατεταγμένο περιεχόμενο και το περιορισμένο ακροατήριο.
Αποτελεί δικαίωμα όσων την οργανώνουν, όσων θα παραστούν και όσων θα αγιογραφήσουν έναν παλαίμαχο πολιτικό, κυρίως για την οκταετή διακυβέρνησή του, στην οποία ο ίδιος ουδέποτε αναφέρεται. Προφανώς για να μην αναλάβει καμία ευθύνη για όσα – διόλου κολακευτικά για τον ίδιο και ωφέλιμα για τη χώρα και την κοινωνία – συνέβησαν επί των ημερών του.
Το παράδοξο της εκδήλωσης εντοπίζεται στην παρουσία της Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας. Τι δουλειά έχει η κυρία Κατερίνα Σακελλαροπούλου σε μια πολιτική εκδήλωση, για ένα εν ζωή πολιτικό πρόσωπο που δεν κρύβει την κομματική του ταυτότητα;
Κάποιος θα πει, «την ίδια δουλειά που είχε όταν δειπνούσε με το ζεύγος Μητσοτάκη, όταν ασπαζόταν στο περιθώριο μιας τελετής ορκωμοσίας την κόρη του πρωθυπουργού και όταν λειτουργεί ως προέκταση του κυβερνητικού μηχανισμού, ενίοτε με ρόλο υφυπουργού».
Καθώς η Πρόεδρος κατέχει αξίωμα υπέρτερο του προσωπικού βιογραφικού της, διαπράττει πολιτειακό ολίσθημα: Ο Κώστας Σημίτης – με όλο τον σεβασμό που μπορεί να έχει κάποιος στον ιδιο ως άνθρωπο – ΔΕΝ είναι ιστορικό πρόσωπο.
Οι πραματευτάδες του πάλαι ποτέ «εκσυγχρονισμού» – που ουδέποτε υπήρξε – και οι λιβανιστές του από τα ΜΜΕ της διαπλοκής που τον ανάδειξε, μπορούν να λενε ό,τι θέλουν για τις κυβερνήσεις του και τα – όχι πάντα ευώδη – πεπραγμένα τους
Όπως και από την άλλη πλευρά, οι υπόλοιποι μπορούν να του καταλογίζουν τις εθνικές υποχωρήσεις, στα Ίμια και στη Μαδρίτη, για το σκάνδαλο του Χρηματιστήριου, τη διαφθορά και τη φαυλότητα της διακυβέρνησής του, την προσωπική υποταγή του στη διαπλοκή, τις φυλακές που φιλοξένησαν υπουργούς του.
Αν μη τι άλλο, ο συνδυασμός αυτών των προσεγγίσεων δείχνει ότι είναι πολιτικός υπό κρίση. Και σε κάθε περίπτωση, η Ιστορία δεν αποφανθεί θετικά γι’ αυτόν. Το κάνουν μόνο οι χειροκροτητές του.
Χρέος της αρχηγού του κράτους είναι να κρατάει αποστάσεις από τρέχουσες κομματικές εκδηλώσεις και όχι να ταυτίζεται με τη μονομέρεια της αχαλίνωτης υποστήριξης κάποιου από κάποια μιντιακά και πολιτικά κυκλώματα.
Η κυρία Σακελλαροπούλου δεν έδειξε ποτέ ενδιαφέρον για εκδηλώσεις που αφορούν στον Κώνσταντίνο Καραμανλή ή στον Ανδρέα Παπανδρέου, που διαμόρφωσαν τους προσανατολισμούς της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας, καθοριστικά και, πάντως, περισσότερο από τον Κώστα Σημίτη.
Ως αρχηγός του κράτους και «ρυθμιστής του Πολιτεύματος» εκπροσωπεί το έθνος και τον λαό στο σύνολό τους. Οφείλει να μην εμπλέκεται στην τρέχουσα πολιτική δραστηριότητα, όπως η εν λόγω εκδήλωση. Παρουσία φορτισμένοι πολιτικά κοινού και ενός πρωθυπουργού υπο έρευνα για τις υποκλοπές από τη Δικαιοσύνη και όργανα της Ε.Ε.
Είναι Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας και όχι πρόεδρος επιτροπής απονομής επαίνων σε έναν αμφιλεγόμενο πολιτικό. Ή αλλιως: Πρώτη κυρία του Πολιτεύματος και όχι κυρία επί των τιμών ενός πρώην πρωθυπουργού.
Γ. Λ. ieidiseis.gr