Όποιον Ισπανό και να γνωρίσεις χωρίζοντας, -με χωρίς διαφαινόμενη σύντομη επανασυνάντηση, που έχουν το «Αστα…κτλ» σε αποχαιρετά με την ξένη «Αντιός» δηλαδή α ντιός τουτέστιν εις θεού…(του Διός) επαναειδοθούμε.
Οι δε Ιταλοί ομοίως λένε «Αντίο» από λατινικών χρόνων αφού αν προσωρινή είναι η απομάκρυνση λένε «τσάο». Όταν λοιπόν κάποιος τους ρωτήσει τι είναι αντίο απαντούν με ανασήκωμα ώμων… αντίο. Δεν το συσχετίζουν με την ουσία της φράσης ως προερχομένης από την Ελληνική (Ζεύς του «Διός») αφού οι Λατίνοι πρόγονοι τους το δέλτα το είπαν «ντ» και αυτό λόγω αδυναμίας προφοράς του.
Υ.Γ. Ομοίως και οι Γάλλοι λένε «Αντιέ».