Γράφει ο Παναγιώτης Παύλος
Αρκετά έως πολύ καλή σε γενικές γραμμές η ομιλία που ετοίμασε η κ. Άννα Μαρία Μπούρα και το Διπλωματικό Γραφείο του Πρωθυπουργού για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, σήμερα στο Κάιρο.
Φυσικά, δεν ανέμενε κανείς από τον Έλληνα Πρωθυπουργό να καταδικάσει ευθέως το Ισραήλ, οπότε η τοποθέτησή του περιορίστηκε σε ισοβαρείς, έμμεσες, ανώδυνες μομφές και αναμενόμενες ρητές ευθυγραμμίσεις με το πλαίσιο του Διεθνούς και του Ανθρωπιστικού Δικαίου. Εστίασε δε, όταν ήρθε η στιγμή, σχεδόν αποκλειστικά στη Χαμάς, έστω κι αν τα αίτια ύπαρξης και δράσης της τελευταίας εδράζονται αλλού.
Θετική και κατανοητή, λοιπόν, η διάκριση μεταξύ Χαμάς και παλαιστινιακού λαού, συνάμα όμως και τεχνητή, εν πολλοίς, και αβάσιμη ακόμη ως προς τα γεγονότα στη διαχρονία τους. Διότι, ενώ για τους περισσότερους από εμάς πρόκειται περί τρομοκρατίας, για τους Άραβες Παλαιστινίους πρόκειται περί εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα ανάλογου, παραδείγματος χάριν, με τη δική μας Εθνική Αντίσταση, είτε αυτό μας αρέσει είτε όχι. Αυτό πρέπει να αξιολογηθεί ψυχρά και ουδέτερα, ως δεδομένο που μια realpolitik οφείλει να λαμβάνει υπόψιν, αν φυσικά επιδιώκει ουσιαστικές λύσεις στη βάση αμεροληψίας και ειλικρινείας με τους λαούς και την ιστορία τους.
Από κει και πέρα. Στη δεδομένα εξισορροπητική ματιά του Πρωθυπουργού στις δυό πλευρές του πολέμου, υπήρχε χώρος για αναφορά στην εμβληματική, λίαν πρόσφατη, επίθεση κατά του Ελληνορθόδοξου Μοναστηρίου του Αγίου Πορφυρίου Επισκόπου Γάζης, και τη δολοφονία αμάχων χριστιανών Αράβων που είχαν καταφύγει εκεί. Κατανοητή η αποφυγή, αλλά ενοχλητική η εμμονική εγκατάλειψη του Λεβάντε από το ελλαδικό κράτος. Θα ανέμενε, επιπλέον, κανείς κάποια αναφορά στους χριστιανούς Ορθοδόξους, αλλά ο Πρωθυπουργός φαίνεται ότι δεν ήθελε να υπεισέλθει σε περαιτέρω παραμέτρους. Σεβαστό. Ας δώσει τουλάχιστον άμεσα εντολή στον κ. Γεραπετρίτη, ώστε κάποια επιπλέον από τα μεγάλα άτυπα κονδύλια του Υπουργείου Εξωτερικών να διοχετευθούν εκτάκτως και σιωπηλά στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων. Υπάρχουν, άλλωστε, και πολλές Ελληνίδες παντρεμένες με Παλαιστινίους, με πολλά ΑραβοΕλληνόπουλα του Λεβάντε, εκεί κάτω.
Ακόμη, θα ανέμενε ίσως κανείς ευχαρίστως την ανακοίνωση πρόθεσης της Ελλάδας να διαθέσει άμεσα Χ ποσό ή υλικά στην κατεύθυνση κατεπείγουσας στήριξης των δοκιμαζομένων. Βεβαίως, κατανοώ ότι καθώς και οι ίδιοι οι εταίροι της Συνδιάσκεψης δεν γνωρίζουν τί θα συμβεί αύριο, τηρούν στάση αναμονής. Όμως ο κόσμος κάτω ήδη υποφέρει φρικτά. Αμ᾽ έπος αμ᾽ έργον, λοιπόν.
Θα μπορούσε, τέλος, ο Πρωθυπουργός μας να είχε μιλήσει στα Ελληνικά. Είναι μια γλώσσα που προσφέρεται ιδανικά, ως μητρική μάλιστα, ιδίως αν κάποιος είναι πολύ κουρασμένος, όπως ο ίδιος έδειχνε σήμερα. Κυρίως, όμως, θα είχε τεράστιο συμβολικό χαρακτήρα, τη στιγμή που η σημερινή Σύνοδος Κορυφής για την Ειρήνη στο Κάιρο αφορά γεγονότα που λαμβάνουν χώρα σε τόπους και λαούς που ακόμη φέρουν το ελληνικό αποτύπωμά τους, ενώ η ελληνική γλώσσα ήταν επί πολλούς αιώνες η Αγγλική της περιοχής και συνεχίζει να ζει σήμερα εκεί.
Εν κατακλείδι, και δεδομένων των ανωτέρω, θεωρώ εν γένει θετική τη σημερινή παρουσία του Κυριάκου Μητσοτάκη στο Κάιρο. Και φυσικά είναι εντυπωσιακό να διαπιστώνει κανείς, για άλλη μια φορά, τις μεγάλες προόδους των Αιγυπτίων. Ιστορικός λαός!
Υ.Γ.1: Κρίμα που η Ελλάδα δεν προχώρησε ως τώρα σε πλήρη οριοθέτηση ΑΟΖ με τη χώρα του Νείλου…
Υ.Γ.2: Αγαπητή κυρία Μπούρα, τους Αμερικανούς τους ενδιαφέρει το peace and stability διότι είναι κοσμοκράτορες. Εμάς, που είμαστε οι Έλληνες φωτοδότες της ανθρωπότητας, μας ενδιαφέρει αποκλειστικά το peace and prosperity των λαών. Να το έχετε υπόψιν κατά την αντιγραφή, την επόμενη φορά…