Ο Τζωρτζ Γκέιλορντ Σίμπσον (George Gaylord Simpson, 16 Ιουνίου 1902 – 6 Οκτωβρίου 1984) ήταν Αμερικανός παλαιοντολόγος.
Ήταν από τους μεγαλύτερους παλαιοντολόγους του 20ού αιώνα και ένας από τους σημαντικότερους συμμετέχοντες στην Συνθετική θεωρία της Εξέλιξης. Ήταν ειδικευμένος στα εξαφανισμένα είδη θηλαστικών και τις μεταναστεύσεις τους.
Είχε καταγράψει και περιγράψει τις ενδείξεις για έννοιες όπως το punctuated equilibrium των Niles Eldredge και Stephen Jay Gould (1976). Οι πιο γνωστές εργασίες του αφορούν την εξέλιξη του αλόγου, όπου έδειξε ότι δεν είναι γραμμική και δεν φτάνει στην αποκορύφωσή της με την εμφάνιση του μοντέρνου αλόγου, του Equus caballus.
Μεγάλο μέρος των εργασιών του αφορούσε στη ταξινομία των απολιθωμάτων και των εξαφανισμένων θηλαστικών. Επίσης, ήταν αντίθετος με την ιδέα του Άλφρεντ Βέγκενερ για την τεκτονική των ηπείρων (continental drift) και είχε μεγάλη επίδραση με τη στάση του αυτή κι ας ήταν λανθασμένη.
Υπήρξε καθηγητής ζωολογίας στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης, και διευθυντής του τμήματος Γεωλογίας και Παλαιοντολογίας στο Αμερικανικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας (A.M.N.H.) από το 1945 έως το 1959. Ήταν διευθυντής στο Μουσείο Συγκριτικής Ζωολογίας του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ από το 1959 ως το 1970, και καθηγητής Γεωεπιστημών στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνα ως τη συνταξιοδότησή του το 1982.
Βραβεία
Το 1943 ο Σίμπσον βραβεύθηκε με το μετάλλιο Mary Clark Thompson από την Εθνική Επιστημονική Ακαδημία των Η.Π.Α. (National Academy of Sciences). Έλαβε το μετάλλιο Daniel Giraud Elliot το 1944, για το βιβλίο του Tempo and mode in evolution. Βραβεύτηκε με το βραβείο Darwin-Wallace Medal της Linnean Society of London το 1958. Για την ολική συμβολή του στη γενική εξελικτική θεωρία, έλαβε το μετάλλιο Darwin από τη Royal Society (Αγγλία) το 1962, εφόσον είχε μελετήσει εκτεταμένα την παλαιοντολογία και ειδικότερα την παλαιοντολογία των σπονδυλωτών.
Στο πανεπιστήμιο της Αριζόνα (Τουσόν), ένα κτίριο πήρε το όνομά του (Gould-Simpson building), για τη συμβολή του στους τομείς της παλαιογεωγραφίας και την σχέση της εξέλιξής της με τις αλλαγές των ηπείρων. Ο Σίμπσον έγινε επίτιμο μέλος της Royal Society του Λονδίνου (ως αλλοδαπός) στις 24 Απριλίου του 1958.