Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν συλλάβει την έννοια της κρυπτογράφησης με μετάθεση, δηλαδή της κατάρτισης ενός κειμένου που είχε γραφτεί οριζόντια σε κάθετες κολόνες, οι οποίες ακολουθούν είτε τη σειρά του κειμένου (αρχή της σκυτάλης) είτε μια σειρά καθορισμένη από ένα «κλειδί» συμφωνημένο από πριν.
Η πρώτη φορά που χρησιμοποιήθηκε αποστολή μηνύματος με τη μέθοδο της μετάθεσης ήταν με τη λακεδαιμονική σκυτάλη, γνωστότερη και ως «κρυπτεία σκυτάλη». Η λακεδαιμονική σκυτάλη είναι ο πρόγονος του συστήματος κρυπτογράφησης με μετάθεση και, από την έρευνα που έχει διεξαχθεί έως τώρα, δε φαίνεται ότι είχε και τους ανάλογους διαδόχους, απλώς βρήκε πολύ αργότερα κάποιους μιμητές.
Λεπτή ταινία (3 mm) κατεργασμένου δέρματος τυλιγμένη σε κυλινδρικό ξύλο όπου ο αποστολέας έγραφε το μήνυμα και ο δέκτης το διάβαζε ξανατυλίγοντάς την σε ξύλο ίσης διατομής.
Χρησιμοποιήθηκε από τον 7ο π. Χ. αιώνα για την ανταλλαγή μηνυμάτων μεταξύ των εφόρων, του βασιλιά και του αρχιστράτηγου των Λακεδαιμονίων.
Πηγές: «Πλούταρχος, Βίοι Παράλληλοι, Λύσανδρος, 19»
https://arxaia-ellinika.blogspot.gr/2017/02/kreiptia-slitali.html