Δεν χρειάζεται πλέον κατοχή πτυχίου ψυχολογίας για να γίνει αντιληπτό πως η Κουμουνδούρου, και παρά τις περί του αντιθέτου κραυγές, έχει την διάσπαση ante portas. Είναι φανερό όταν αντί ενός συνεδρίου, επέλεξαν τον λαό να εκλέξει τον νέο πρόεδρο της παράταξης.
Συνεπώς έπρεπε να αποφύγουν τον δεύτερο γύρο εκλογής
προέδρου ( έχει επισημανθεί) για να αποφευχθούν «καταστάσεις» αφού ήδη απουσιάζει πλήρως από τους λόγους η ιδεολογική τοποθέτηση ενός εκάστου, όπως και το ακολουθητέο πρόγραμμα ενός εκάστου, και παρουσιάζεται μόνον η προσωπικότητα των δύο διεκδικητών.
Εκτός αν όλοι συμφωνούν στο ότι δεν χρειάζεται καμία αλλαγή γραμμής συνεχίζοντας την προ πολλού χαραγμένη. Ως εκ τούτου λοιπόν το πρώτο που διαφαίνεται είναι η προσπάθεια επαναπατρισμού χαμένων ψηφοφόρων με την προσοχή να εστιάζει προς τον σοσιαλισμό, η μια πλευρά, και προς τον αριστερό η άλλη. Δηλαδή μια ασυμφωνία που εύκολα μπορεί κανείς να εικάσει στο πού οδηγείται η παράταξη, και με όλους τους λοιπούς να ζητούν να μην χαθεί η ενότητα, που δείχνει ότι είναι και το μόνο που διακυβεύεται.