Μαθαίνει γρήγορα τις λέξεις ο κ. Κασσελάκης αλλά αγνοεί επιδεικτικά τη σημασιολογία τους και το βάρος που φέρει η κάθε μία χωριστά, ιδιαίτερα όταν αυτές εκστομίζονται από πολιτικούς παράγοντες που διεκδικούν τη διακυβέρνηση του τόπου.
Ουδείς αλάνθαστος θα μου πείτε και θα συμφωνήσω. Μόλα ταύτα, θα μου επιτρέψετε να πιστεύω ότι ο εν λόγω κύριος δεν είχε ιδέα σε τι αναφερόταν και τα έκανε επιεικώς μπάχαλο. Από πού να πρωτοξεκινήσει κανείς. Από την άγνοια επί των εθνικών θεμάτων και δη των Ελληνοτουρκικών; Από τη φθηνή αρχική δικαιολογία ότι εμφανίστηκε κάπως συγκεχυμένος στο λόγο του εξαιτίας της κούρασης; Δηλαδή σε περιπτώσεις που ου μη γένοιτο απαιτήσουν ψυχραιμία, σύνεση και άμεση κινητοποίηση τι θα επικαλεστεί, κρίσεις πανικού;
Μία ακόμη σατανική σύμπτωση που αποδεικνύεται πειστήριο του ανίδεου για ζητήματα υπαρξιακής φύσεως για τον Ελληνισμό και την άρρηκτη σύνδεση με τη μεγαλόνησο, αποτελούν και οι αρχικές πολιτικές θα εικάζαμε θέσεις του κ. Κασσελάκη για κατάργηση στρατιωτικής θητείας , περί κοινωνικών θητειών και άλλες τέτοιες αόριστες σοφιστείες που παραπέμπουν σε λαοπλάνους. Ο κύριος θεωρεί μάλλον ότι γειτονεύει και συνορεύει με το Λουξεμβούργο και το Λιχτενστάιν. Ας παραδειγματιστεί από το τι διαδραματίζεται τούτες τις ώρες στο Ναγκόρνο Καραμπάχ πριν προβεί ξανά σε παρόμοιες δηλώσεις.
Βέβαια αυτό που υποβόσκει και βρισκόταν σε αναβρασμό έχει τεθεί σε λειτουργία ξανά με διαφορετικούς παρονομαστές. Ήδη έχουν εκφραστεί θέσεις από στελέχη που αναφέρουν ότι δε χρειάζεται να αναλύσει το πρόγραμμα του ο Κασσελάκης, αν έχει, καθότι σε μικρό χρονικό διάστημα έγινε λαϊκά φίρμα και δεν μας ενδιαφέρουν οι πολιτικές θέσεις. Νοημοσύνη αμοιβάδας με σκοπό να παιχτεί ξανά το παιχνίδι της αντισυστημικότητας με πιο αν θέλετε ευγενικό και αστικό ύφος.
Κάποτε ακούγαμε συνθηματολογίες για νταούλια, για σκίσιμο μνημονίων, για γερμανοτσολιάδες και λοιπούς προδότες. Τώρα διατυμπανίζουν παραδικαστικά συστήματα και ξεδόντιασμα δικαστών, συνθήματα μετεμφυλιακής ρητορικής περασμένων δεκαετιών και μίσος ενδογενές. Άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς! Όπως είχε τονίσει και η διεκδικήτρια της προεδρίας του ΣΥΡΙΖΑ κα Αχτσιόγλου, η κανονικότητα δεν είναι ευκαιρία για την αριστερά. Απλά τώρα τα λούζονται οι ίδιοι.
Η πεμπτουσία της όλης υπόθεσης για την ανάληψη της προεδρίας ΣΥΡΙΖΑ, είναι η γελοιοποίηση του συστήματος και η παρωδία που φέρουν τα πρόσωπα που μονοπωλούν το ενδιαφέρον. Μία περιφερόμενη εικόνα άνευ κοινωνικών αντανακλαστικών, μία αντιφατική φιγούρα με παρελθόν αποπροσανατολιστικό και παρόν επίπλαστης πολιτικής φυσιογνωμίας, κατάφερε να σπείρει τη διχόνοια στα ενδότερα της Κουμουνδούρου όσο δε θα κατάφερνε κανένα αντίπαλο πολιτικό κόμμα.
Η απόλυτη ένδεια γνωστικισμού της σοβαρότητας της κατάστασης, η χειραγώγηση διαμέσου της υποστήριξης πείθοντας για την αξία του αναξιόπιστου, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο μαριονετίστας παίζει καλά τις μαριονέτες του και πετυχαίνει το σκοπό του. Είναι άραγε η πολιτική για την ίδια την πολιτική ή η πολιτική μετατρέπεται σε έρμαιο για την εξασφάλιση της επιβίωσης;
Αναστάσιος Β. Κακαράντζας