Γράφει ο Γιώργος Βενετσάνος*
Τα προβλήματα των σχολείων μας δεν είναι λίγα, ενδεικτικά αναφέρω αυτά της 2ης Δημοτικής Κοινότητας Αθήνας,όπως είναι του 3ο Δημοτικού στην οδό Εμπεδοκλέους, όπου δεν πραγματοποιήθηκε η στεγάνωση σε σημείο που μπάζει νερό. Στο 94ο δημοτικό, δεν αντικαταστάθηκαν τα παλιά και σάπια κάγκελα. Τα όποια θέματα όμως δεν είναι μόνο εντός τους αλλά και εκτός, όπως συμβαίνει στο 103ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών όπου ακριβώς έξω από την κύρια εισόδου του, παρατηρούμε δυο παγίδες, στις σιδεριές των παρτεριών που βρίσκονται επί του πεζοδρόμου, στον οποίο αρκετές φορές παίζουν μικροί μαθητές, υπάρχουν κατασκευαστικές ατέλειες με κίνδυνο να υποστούν σοβαρότατο τραυματισμό.
Δυστυχώς ο Δημοτική μας αρχή κάτι τέτοια τα θεωρεί αμελητέα, δίνοντας βάση σε πράγματα εντυπωσιασμού, ενώ η ουσία βρίσκεται στην καθημερινότητα του Αθηναίου.
Για του λόγου το αληθές σας επισυνάπτω δυο φωτογραφίες, στην μια φαίνεται η αιχμηρή γωνία του μετάλλου και στην άλλη βλέπουμε να χάσκει στον αέρα σαν ξιφολόγχη ένα σίδερο, απότοκο της ατέλειας των κατασκευαστών, της αδιαφορίας όσων το παρέλαβαν και της σημερινής δημοτικής αρχής που αν και από όσο γνωρίζω ενοχλήθηκε από αντιπολιτευτική παράταξη για αυτό το θέμα, δεν προχωρησε στα δέοντα.
Κάνω ένα ερώτημα απευθυνόμενος προς την διοίκηση του δήμου της Αθήνας, πως επιτρέπει εδώ και καιρό να υπάρχουν αυτές οι επικίνδυνες ακόμη και για την ζωή των παιδιών κατασκευαστικές ατέλειες και να μην έχει ακόμη επιβάλει του κατασκευαστή, που είχε αναλάβει το συγκεκριμένο έργο, να προβεί σε διορθωτικές ενέργειες. Δηλαδή πρέπει πρώτα να έχουμε σοβαρό ατύχημα και μετά να κινητοποιηθούμε και ως πολίτες, αλλά κυρίως ως Δήμος.
ΣΚΕΦΘΕΊΤΕ ΣΤΑ ΣΗΜΕΊΑ ΑΥΤΆ ΤΙ ΑΠΕΥΚΤΑΊΟ ΜΠΟΡΕΊ ΝΑ ΣΥΜΒΕΊ ΑΠΌ ΑΥΤΈΣ ΤΙΣ ΚΑΚΟΤΕΧΝΊΕΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΆ ΜΑΣ, ΆΡΑ ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΠΡΟΤΙΜΌΤΕΡΟ «ΤΟ ΠΡΟΛΑΜΒΆΝΕΙΝ ΚΑΛΎΤΕΡΟ ΤΟΥ ΘΕΡΑΠΕΎΕΙΝ»;.
* Υποψήφιος Κοινοτικός Σύμβουλος του 2ου Δημοτικου Διαμερίσματος Αθήνας.