“το πάμε να φύγουμε” ή 112
Γράφει ο Γιώργος Βενετσάνος
Ένα εκατομμύριο στρέμματα καμένα μόνο στον Έβρο, χωρίς να υπολογίζουμε την Αττική και την Βοιωτία, χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα πνιγμένα στα νερά στο Θεσσαλικό κάμπο, ρημαγμένο το βουνό των Κενταύρων το Πήλιο, λίμνη η πρωτεύουσα της Μαγνησίας ο Βόλος γιατί; Επειδή κάποιοι ανεύθυνο υπεύθυνοι δεν έκαναν σωστά την δουλειά τους, παρά το ότι όπως δημοσιεύθηκε είχαν πάρει τα αντίστοιχα κονδύλια. Σύμφωνα με τη «Δημοκρατία» η άσκηση με πραγματικά πυρά του Στρατού ανοιχτά της Κρήτης ακυρώθηκε, καθώς η πυραυλάκατος «Τουρνάς» (παροπλίστηκε το 2011), που θα λειτουργούσε ως πλωτός στόχος, πήρε νερά και βυθίστηκε στη διαδρομή.
Ελικόπτερα του στρατου καθηλώθηκαν στο Στεφανοβίκειο λόγω της πλημμύρας, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να βοηθήσουν σε απεγκλωβισμούς πολιτών που είχαν ανέβει στα κεραμίδια περιμένοντας σωτηρία,
Πολεμικά αεροσκάφη μετασταθμεύσαν για να μην καούν, πυρομαχικά ανατινάζονται, και το πιο τραγικο, εν ψυχρώ δολοφονία 36χρονου στον Πειραιά: Το πλήρωμα του Blue Horizon τον πέταξε από τον καταπέλτη, με μια απίστευτη σιγουριά ατιμωρησίας!!!
Και όλα αυτά με την νέα κυβέρνηση που έχει δύο μήνες επάνω, δηλαδή αν κρατήσει τέσσερα χρόνια τι μπορούμε να περιμένουμε;
Κάτι δεν πάει καθόλου σε αυτήν την χώρα είναι σαν να έχει μπει στον αυτόματο και ¨πάμε και όπου βγει”.
Ειλικρινά μου είναι αδύνατον να συνειδητοποιήσω αυτό που συμβαίνει, από την μια φταίει ο καυτός καιρός, από την άλλη η έντονη βροχόπτωση, από την τρίτη ο κακός μας ο φλάρος. Μα καλά δεν υπάρχει ούτε ένας υπεύθυνος να έχει το τσαγανό να πει – Ναι που να πάρει, ολιγωρήσαμε κάναμε λάθη, δεν κινηθήκαμε κατάλληλα για την προστασία των πολιτών και της περιουσίας τους, δηλαδή πάλι καλά που λειτουργεί “το πάμε να φύγουμε” όπως το έχουν ονομάσει ειρωνικά οι πολίτες το 112.
Γεγονός είναι ότι τα καιρικά φαινόμενα δεν είναι όπως στο παρελθόν, όμως με την κατάλληλη προετοιμασία μπορούσαν να τα προλάβουν, έτσι ώστε να περιοριστούν οι καταστροφές στο ελάχιστο (παραδείγματα υπάρχουν σε γειτονικές μας χώρες), δυστυχώς όμως αυτό δεν έγινε, ούτε για τις φωτιές ούτε για τις πλημμύρες, εδώ έφτασαν οι άνθρωποι που έχασαν ότι είχαν και δεν είχαν να ομολογούν δημοσίως στις κάμερες ότι θα εγκαταλείψουν την χώρα τους για να βρουν μια άλλη που να σέβεται τον μόχθο τους και την ζωή τους. Ντροπή και αίσχος, όχι για τους πολίτες άλλα για τους πολιτικούς που άρχουν σήμερα.