Ημέρα Πέμπτη. Μέρα του Σταυρού.
Η μέρα που ξημέρωνε ήταν λυτρωτική για όλους. Μια μέρα που την περίμεναν τέσσερα ολάκερα χρόνια.
Τέσσερα μαύρα χρόνια πένθους, φρίκης, τρομοκρατίας και αίματος. Το νέο είχε διαδοθεί σαν αστραπή. Τα μπαούλα άνοιξαν, οι γαλανόλευκες ξεδιπλώθηκαν και όλοι ξεχύθηκαν ακράτητοι στους δρόμους, διαλαλώντας το χαρμόσυνο μήνυμα σε όλες τις γωνιές της πόλης.
Οι βασανισμένοι Αγρινιώτες, αυτοί που έδωσαν τόσες ψυχές στον αγώνα για την απελευθέρωση, δεν πιστεύουν στα μάτια τους. Το θαύμα είναι μεγάλο και η χαρά ακόμα μεγαλύτερη. Όλα τα σοκάκια και οι δρόμοι του Αγρινίου γεμάτοι με χαμογελαστά, ευτυχισμένα πρόσωπα.