Ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης (1824-1879) ήταν επικός ποιητής του αρματολισμού – ένας από τους πιο διακεκριμένους Επτανήσιους ποιητές του 19ου αιώνα-και πολιτικός. Ο Βαλαωρίτης χαρακτηρίστηκε εθνικός ποιητής, καθώς ύμνησε με επικά χαρακτηριστικά των αγώνα τον επαναστατημένων Ελλήνων. Επιπλέον, ασχολήθηκε ενεργά και με την πολιτική, αφού έγινε βουλευτής της «Ιονίου Πολιτείας» και για μια περίοδο επτά ετών πάλεψε για την ελευθερία των Επτανήσων.
Ο Βαλαωρίτης ήταν μια από τις σημαντικότερες μορφές της ελληνικής λογοτεχνίας τον 19ο αιώνα και πέρασε μια ζωή με πολλές περιπέτειες. Στην ελληνική γραμματεία έχει αφήσει το στίγμα του ποιητή που ύμνησε τον αγώνα των αρματωλών και ήταν ένας από τους κυριότερους εκφραστές της επτανησιακής σχολής.
[ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ]
Επέρασ’ ένα σύγνεφο πυκνό και θολωμένο·
κατάμεσα στον ουρανό, βαρύ κι αποσπασμένο,
απλώνεται και καρτερεί.
—Σύγνεφο πούθεν έρχεσαι, σύγνεφο πού πηγαίνεις;
Τί με κοιτάζεις άγρια, τί θέλεις, τί προσμένεις;
Πέταξε, φύγε σ’ άλλη γη!
Μέσα στα μαύρα στήθη σου έχεις χαλάζι, αντάρα,
έχεις φωτιές και θάνατο, απελπισιά, κατάρα;
Σύγνεφο, πες μου, σε ρωτώ.
Ή τα φτερά σου φέρνουνε στο χόρτο που πεθαίνει,
στο δένδρο που ξεραίνεται, στη γη, που ’ναι καμένη,
λίγο νεράκι δροσερό;
Αν στα πλευρά σου ο κεραυνός ανήσυχος μουγκρίζει
κι αν το κεφάλι μου σκληρά να κάψει φοβερίζει
σύγνεφο πες μου το, είμ’ εδώ.
Κι ανίσως και βαρέθηκεν η φοβερή μου μοίρα,
τώρα που ανοίγεται για μέ του Άδη η μαύρη θύρα,
ω, ρίξε μου λίγη δροσιά.