Ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης (1824-1879) ήταν επικός ποιητής του αρματολισμού – ένας από τους πιο διακεκριμένους Επτανήσιους ποιητές του 19ου αιώνα-και πολιτικός. Ο Βαλαωρίτης χαρακτηρίστηκε εθνικός ποιητής, καθώς ύμνησε με επικά χαρακτηριστικά των αγώνα τον επαναστατημένων Ελλήνων. Επιπλέον, ασχολήθηκε ενεργά και με την πολιτική, αφού έγινε βουλευτής της «Ιονίου Πολιτείας» και για μια περίοδο επτά ετών πάλεψε για την ελευθερία των Επτανήσων.
Ο Βαλαωρίτης ήταν μια από τις σημαντικότερες μορφές της ελληνικής λογοτεχνίας τον 19ο αιώνα και πέρασε μια ζωή με πολλές περιπέτειες. Στην ελληνική γραμματεία έχει αφήσει το στίγμα του ποιητή που ύμνησε τον αγώνα των αρματωλών και ήταν ένας από τους κυριότερους εκφραστές της επτανησιακής σχολής.
[ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ]
Θάλασσα γαλανόξανθη, μαρμαρωμένη, κρύα,
πόσες φορές εράντισα με το πικρό μου δάκρυ
τα μαραμένα φύκη σου, τον άκαρπο γιαλό σου!
Πόσες φορές εξάνοιξα, από μακρά θωρώντας,
τ’ αμέτρητά σου κύματα το ’να σιμά από τ’ άλλο
ν’ ασπρίζουν τον ορίζοντα, να κυνηγιώνται πάντα
και να ’ρχονται στα πόδια μου σε μια στιγμή να σβηώνται,
σαν τες ελπίδες της ζωής, σαν τες χαρές της νιότης;
Πόσες φορές θυμήθηκα πως τ’ άβαθα νερά σου
τα τρέφουνε της συμφοράς και του πνιγμού τα δάκρυα
κι εγκαρδιακά σ’ εμίσησα και επίστεψα πως ήσουν εδώ στον κόσμο