Ο Αθανάσιος Χατζηπανταζής (… – 2 Σεπτεμβρίου 1906) ήταν σημαντικός Μακεδονομάχος οπλαρχηγός από το Πρόσνικ (Σκοτούσσα) Σερρών. Αποτέλεσε έναν από τους σημαντικότερους φρουρούς του Ελληνισμού στις περιοχές Καλών Δέντρων, Τζουμαγιάς (Ηρακλείας) και Σιντικής και Μελενίκου. Προσπάθησε να εκμηδενίσει τις Βουλγαρικές επιθετικές ενέργειες στην περιοχή.
Στις 19 Αυγούστου του 1906, σε επίθεση αυτοκτονίας με το σώμα του, στην πόλη των Σερρών, εξόντωσε τον Βούλγαρο πράκτορα του κομιτάτου, Αθανάς Νίκωφ που έδρευε στην πόλη ως βιβλιοπώλης, καθώς και άλλους δύο κομιτατζήδες. Η επίθεση έγινε στις 9 π.μ. στη γέφυρα του Αγίου Παντελεήμονος. Κατά την καταδίωξή τους από Οθωμανικό απόσπασμα, οι δράστες διασκορπίστηκαν προκειμένου να διαφύγουν.
Ο υπάρχηγός του Αθανάσιου Χατζηπανταζή, Τάκης Κηπουρός, βλέποντάς τον ξαφνικά από πίσω (ενώ ήταν τραυματισμένος) και νομίζοντας ότι επρόκειτο για Τούρκο χωροφύλακα, τον μαχαίρωσε αντανακλαστικά και τον τραυμάτισε. Το ίδιο βράδυ μεταφέρθηκε κρυφά στο Ελληνικό προξενείο Σερρών προκειμένου να νοσηλευτεί, μετά από υπόδειξη του προξένου Αντώνιου Σαχτούρη.
Τη νοσηλεία του ανέλαβαν οι γιατροί Αναστάσιος Χρυσάφης, Πάνου και Καρατζάς. Κατά τη διάρκεια της μυστικής νοσηλείας του εκεί, στο προξενείο κατεύθασαν Οθωμανοί αστυνομικοί προκειμένου να διεξάγουν έρευνα. Τότε, ο συνεργάτης του, Αθανάσιος Κυριακόπουλος από το Σουμπάσκιοϊ (Νέο Σούλι) τον επωμίστηκε και τον περιέφερε στη συνοικία «Εβραίικα» των Σερρών, έως ότου απομακρυνθούν οι Τούρκοι χωροφύλακες από το προξενείο.
Η κατάστασή του χειροτέρεψε και πέθανε στις 2 Σεπτεμβρίου του 1906 από οξεία περιτονίτιδα. Η ταφή του πραγματοποιήθηκε κρυφά καθώς ο θάνατός του δεν ανακοινώθηκε προκειμένου να μην καμφθεί το ηθικό των Ελλήνων (κρατήθηκε μυστικός για δυο χρόνια) και ενώ, εν τω μεταξύ, το σώμα του συνέχισε την ένοπλο δράση με ηγέτιδα, τη σύζυγό του Σοφία Χατζηπανταζή.