Ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης (1824-1879) ήταν επικός ποιητής του αρματολισμού – ένας από τους πιο διακεκριμένους Επτανήσιους ποιητές του 19ου αιώνα-και πολιτικός. Ο Βαλαωρίτης χαρακτηρίστηκε εθνικός ποιητής, καθώς ύμνησε με επικά χαρακτηριστικά των αγώνα τον επαναστατημένων Ελλήνων. Επιπλέον, ασχολήθηκε ενεργά και με την πολιτική, αφού έγινε βουλευτής της «Ιονίου Πολιτείας» και για μια περίοδο επτά ετών πάλεψε για την ελευθερία των Επτανήσων.
Ο Βαλαωρίτης ήταν μια από τις σημαντικότερες μορφές της ελληνικής λογοτεχνίας τον 19ο αιώνα και πέρασε μια ζωή με πολλές περιπέτειες. Στην ελληνική γραμματεία έχει αφήσει το στίγμα του ποιητή που ύμνησε τον αγώνα των αρματωλών και ήταν ένας από τους κυριότερους εκφραστές της επτανησιακής σχολής.
[ΝΕΑΝΙΚΑ – ΑΧΡΟΝΟΛΟΓΗΤΑ – ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ] /[ΑΧΡΟΝΟΛΟΓΗΤΑ 1848;-1879;]
Κρύβετ’ η μέλισσα η ξανθή με την ανεμοζάλη στον κόρφο του τριαντάφυλλου, στου κρίνου την αγκάλη. Εκεί δεν φθάνει χειμωνιά, εκεί βοριάς δε φθάνει, και το φτωχό πετούμενο που ξέφυγε, Ρωξάνη, 5 του Χάρου το κυνήγημα, τον τρόμο, την πικράδα, ευρίσκει εκεί παρηγοριά κι ανέλπιστη γλυκάδα…
Χαρά σ’ εκείνο το πουλί, που το χτυπούν οι ανέμοι, που παραδέρνει ξέσκεπο, που στο κλαρί του τρέμει όταν τη νύχτα ολόμαυρα πετούν τα νέφη εμπρός του 10 κι ανάφτει μ’ αστραπόβροντα ο έρμος ουρανός του. Χαρά σ’ εκείνο το πουλί, αν στο φτερούγισμά του έβρ’ ένα ρόδο σαν εσέ, χίλιες φορές χαρά του!…