Κομμένο, 16.8.2017
Το Κομμένο, τούτο το όμορφο χωριό στις όχθες του Άραχθου, θα μένει για πάντα στην μνήμη μας ως ο Μαρτυρικός Τόπος όπου συντελέσθηκε μια από τις μεγαλύτερες σφαγές αμάχων κατά την φρικτή περίοδο της γερμανικής ναζιστικής κατοχής στην Ελλάδα.
I. Χαράματα της 16ης Αυγούστου 1943, κι ενώ το Κομμένο κοιμόταν ακόμη, ύστερα από ένα γαμήλιο γλέντι την προηγουμένη που συνέπεσε με την γιορτή της Παναγίας, ένα βαρειά οπλισμένο τμήμα των γερμανικών ναζιστικών στρατευμάτων εισβάλλει ξαφνικά και ύπουλα. Επικεφαλής του ήταν ο ταγματάρχης Φάλνερ, ο οποίος εκτελούσε εντολές του ναζί Μέραρχου -με έδρα τα Ιωάννινα- Λαντς, υπό το πρόσχημα της ύπαρξης στο Κομμένο ανταρτών του ΕΛΑΣ και του ΕΔΕΣ.
II. Επί εννέα ώρες οι ναζί σκότωναν, βίαζαν, έκαιγαν… Άφησαν πίσω τους 317 νεκρούς, θύματα στυγνής δολοφονίας «αντάξιας» της ναζιστικής βαρβαρότητας. Ανάμεσά τους 97 νήπια και παιδιά και 119 γυναίκες. Η Σφαγή του Κομμένου είχε στιγματίσει την Ιστορία με ένα ακόμη δείγμα της ναζιστικής βαρβαρότητας.
III. Η Θεία Δίκη εξέδωσε την δική της ετυμηγορία για τους κύριους δράστες: Ο ταγματάρχης Φάλνερ εκτελέσθηκε, λίγο μετά, στην Σερβία από παρτιζάνους του Τίτο. Και ο Μέραρχος Λάντς δικάσθηκε, κατά την Δίκη της Νυρεμβέργης, σε δώδεκα χρόνια κάθειρξη. Για την ιστορία επισημαίνω πως στην Δίκη αυτή εναντίον του Λαντς πολιτική αγωγή και μάρτυρας κατηγορίας παρέστη ο αυτόπτης μάρτυρας της Σφαγής Στέφανος Παππάς, με συνήγορο και εκπρόσωπο του Ελληνικού Κράτους τον μετέπειτα διακεκριμένο Καθηγητή του Αστικού Δικαίου στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, Ιωάννη Σόντη.
IIII. Οι Έλληνες δεν ξεχνούμε, στο διηνεκές και την βάρβαρη Σφαγή του Κομμένου. Και τούτο γιατί τα σημάδια της ναζιστικής θηριωδίας πρέπει να μην σβηστούν ποτέ, έτσι ώστε η συνείδησή μας να παραμείνει σ’ εγρήγορση, για να μην επιτρέψουμε στο μέλλον ανάλογα εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας. Οι κίνδυνοι δεν έχουν περάσει και η Δημοκρατία του Ανθρωπισμού και της Δικαιοσύνης έχει υπαρξιακή ανάγκη αδιάλειπτης και ανυποχώρητης υπεράσπισης.
V. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο Ιερής Μνήμης -και μακριά από κάθε λογική αντεκδίκησης, που είναι παντελώς ξένη σ’ εμάς τους Έλληνες -εντάσσουμε και τις έναντι της Γερμανίας νόμιμες αξιώσεις μας για το κατοχικό δάνειο και τις εν γένει αποζημιώσεις της γερμανικής ναζιστικής κατοχής: Όπως έχω επανειλλημένως τονίσει, οι ως άνω αξιώσεις μας είναι πάντα νομικώς ενεργές και δικαστικώς επιδιώξιμες. Και ο κοινός μας Ευρωπαϊκός Νομικός Πολιτισμός επιβάλλει την σχετική απόφαση να την λάβει αρμόδιο Δικαστικό Forum, με βάση το σύνολο του εφαρμοζόμενου εν προκειμένω Διεθνούς Δικαίου. Η θέση αυτή είναι, πλέον, κυριολεκτικώς Εθνική και, κατά συνέπεια, αδιαπραγμάτευτη.
Αιωνία η Ιερή Μνήμη των τραγικών Θυμάτων της βάρβαρης Σφαγής του Κομμένου. Σε όλους εμάς ανήκει το, επίσης Ιερό, Χρέος να τιμήσουμε, στο ακέραιο, αυτή την Μνήμη.