Η δικαίωση του Κώστα Βαξεβάνη για τις αποκαλύψεις του κατά του πρώην υπουργού Δικαιοσύνης Χαράλαμπου Αθανασίου, είναι μία ιστορική στιγμή για την ίδια τη δημοκρατία.
Η σημειολογία είναι συντριπτική: Ένας δημοσιογράφος τολμά να προβεί σε αποκαλύψεις κατά ενός πανίσχυρου πολιτικού, ο οποίος μάλιστα υπήρξε και δικαστικός εμβληματικής ισχύος.
Η εκδίκαση μάλιστα της υπόθεσης, έγινε τον καιρό της παντοδυναμίας της παράταξης στην οποία ανήκει ο πρώην υπουργός.
Πρόκειται λοιπόν για έναν διπλό θρίαμβο της δημοκρατίας μέσω της υποδειγματικής λειτουργίας δύο βασικών πυλώνων της: Της ανεξάρτητης δικαιοσύνης και της ανεξάρτητης δημοσιογραφίας.
Θεσμοί, των οποίων η εύρυθμη λειτουργία θα έπρεπε να θεωρείται αυτονόητη, δυστυχώς όμως κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Εξού και η συγκεκριμένη δικαστική εξέλιξη, ενώ θα έπρεπε να θεωρείται «κανονικότητα», αντιμετωπίζεται ως «θρίαμβος».
Εάν λοιπόν η ΕΣΗΕΑ δεν εκδώσει ανακοίνωση για την πανηγυρική δικαίωση του λειτουργήματός που υποτίθεται ότι εκπροσωπεί, πραγματικά δεν αντιλαμβανόμαστε τι πρέπει να γίνει για να πράξει κάτι παρόμοιο…