Οι εικόνες των αποκαμωμένων Πυροσβεστών που επιχείρησαν στην καταστροφική φωτιά στη Ρόδο να κοιμούνται όπου βρουν στο πλοίο της επιστροφής και όχι σε καμπίνες, όπως θα έπρεπε, προκάλεσαν ένα κύμα οργής και αγανάκτησης.
Κατάκοποι, οι Πυροσβέστες αναγκάστηκαν να κοιμηθούν στο πάτωμα, σε καρέκλες, σε τραπέζια και σε καναπέδες, φορώντας ακόμα την στολή τους.
Το εύλογο ερώτημα γιατί δεν υπήρχε μέριμνα κατά την επιστροφή τους από τη Ρόδο να έχουν καμπίνες για να μπορέσουν να ξεκουραστούν, απαντήθηκε με τη δικαιολογία της… υπερπληρότητας στα πλοία, ενώ υπήρξαν κι αυτοί που βρήκαν τις εικόνες… φυσιολογικές!
Όπως η Υφυπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου Σοφία Βούλτεψη, η οποία χρησιμοποίησε το ίδιο επιχείρημα και προσπάθησε να υποβαθμίσει τις τραγικές εικόνες, επαναλαμβάνοντας μονότονα και θρασύτατα ότι και στην υπόλοιπη Ευρώπη οι Πυροσβέστες είναι κουρασμένοι!
Νωρίτερα, ο Γενικός Γραμματέας Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Πυροσβεστών, Νίκος Λαυράνος, είχε μιλήσει στο OPEN, επιβεβαιώνοντας αρχικά ότι οι εικόνες είναι «πέρα για πέρα αληθινές και μη αμφισβητήσιμες» και στη συνέχεια έκανε λόγο για «εικόνες ντροπής».
- Τα όσα είπε μεταξύ άλλων:
«Εικόνες ντροπής τόσο για το Πυροσβεστικό Σώμα όσο και για το ίδιο το κράτος … «η εικόνα πυροσβεστών να κείτονται στο κατάστρωμα, να προσπαθούν να κοιμηθούν σε εμβρυική στάση στην καρέκλα ή να κάνουν τα χέρια τους μαξιλάρι για να μπορέσουν να ξαποστάσουν μετά από 10ήμερο αγώνα, πραγματικά προκάλεσε αλγεινή εντύπωση … Καταβλήθηκε η κάθε δυνατή προσπάθεια από το Αρχηγείο του Πυροσβεστικού Σώματος, για το οποίο εγώ δεν έχω δικαιοδοσία να μιλήσω. Αλλά και από την πλευρά της Ομοσπονδίας καταβλήθηκε κάθε προσπάθεια ώστε να εξευρεθούν δύο, τρεις, τέσσερις, όσες περισσότερες γινόταν, καμπίνες ώστε να μπορέσουν αυτοί οι άνθρωποι να ξεκουραστούν και να ταξιδέψουν αξιοπρεπώς … Έγινε μια μίσθωση από τη γενική γραμματεία δύο αεροπλάνων, σύμφωνα με τις πληροφορίες που έχω. Επέστρεψαν πάνω από 70-80 συνάδελφοι. Οι συνάδελφοι που είδατε στο καράβι είναι ως επί το πλείστον οδηγοί οχημάτων που έπρεπε να είναι μαζί με τα οχήματα. Μάλιστα, μετά από αυτό το ντροπιαστικό και πολύωρο ταξίδι, βγαίνοντας από το λιμάνι το Πειραιά έπρεπε να ταξιδέψουν εκατοντάδες χιλιόμετρα για να πάνε στις υπηρεσίες από τις οποίες προήλθαν … Αγωνίστηκαν συνεχόμενες μέρες και ελάχιστοι από αυτούς είχαν μια στοιχειώδη ξεκούραση κάποιες στιγμές της ημέρας, με τη μικρότερη έως ελάχιστη διοικητική μέριμνα. Και όταν αναφέρομαι σε διοικητική μέριμνα εννοώ ένα με δύο μπουκαλάκια ζεστό νερό και ένα πιάτο φαγητό».