Έχουν περάσει πολλά χρόνια από εκείνες τις ζεστές ημέρες του Ιουλίου και Αυγούστου όπου μαζευόμασταν σε μια αλάνα, πλατεία, και παίζαμε ένα διπλό από το μεσημέρι, μέχρι να νυχτώσει.
Στις γειτονιές μας, υπήρχαν ακόμη οι ομάδες που αναμετρούνταν σε μπάσκετ και ποδόσφαιρο
Σήμερα μπορεί οι συνθήκες ν» άλλαξαν την φυσιογνωμία του αστικού χώρου, να υπάρχουν οργανωμένα γήπεδα με πλαστικό η φυσικό χλοοτάπητα , Ακαδημίες, Facebook , pro soocer και όμως οι ποδοσφαιρικοί «μαραθώνιοι» συνεχίζονται ακόμη σε κάποιες γειτονιές.
Μελανιές, ματωμένα γόνατα, μα κυρίως γέλιο και χαρά. Ζωή δίχως παιχνίδι δεν γίνεται.