Ο Μαξιμιανός (Μάρκος Αυρήλιος Βαλέριος Μαξιμιανός Ηρακλής, Marcus Aurelius Valerius Maximianus Herculius, 250 – Ιούλιος 310) ήταν Ρωμαίος αυτοκράτορας από το 285 έως το 305. Ήταν Καίσαρας (από τον Ιούλιο του 285) και Αύγουστος (από τον Απρίλιο του 286 μέχρι τον Μάιο του 305) της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Μοιράστηκε τον τελευταίο τίτλο του με τον συναυτοκράτορα και ανώτερό του, Διοκλητιανό, του οποίου ο πολιτικός εγκέφαλος συμπλήρωνε τη στρατιωτική δύναμη του Μαξιμιανού.
Η ενθρόνιση του και οι πρώτες μάχες
Ο Μαξιμιανός εγκαταστάθηκε στους Τρεβήρους αλλά πέρασε τα περισσότερα χρόνια της ζωής του σε εκστρατείες. Στο τέλος του καλοκαιριού του 285, κατέπνιξε τις ανταρσίες που έλαβαν χώρα στη Γαλατία. Από το 285 και για τρία χρόνια, πολεμούσε γερμανικά φύλα κατά μήκος του ποταμού Ρήνου. Ξεκίνησε το 288 με τον Διοκλητιανό μια εκστρατεία καμμένης γης στα εδάφη των Αλεμάνων εξασφαλίζοντας προσωρινώς την άμυνα των βορείων επαρχιών κατά μήκος του Ρήνου.
Οι απόσχισεις, οι κατακτήσεις στην Ιβηρική και οι εισβολείς
Ο Καραύσιος που τον είχε διορίσει να αστυνομεύσει τα νησιά της Μάγχης επαναστάτησε το 286 προκαλώντας την απόσχιση των επαρχιών της Βρετανίας και της βορειοδυτικής Γαλατίας. Ο Μαξιμιανός απέτυχε να εκδιώξει τον Καραύσιο και ο κατακτητικός του στόλος καταστράφηκε από καταιγίδες το 289 ή το 290. Ο υφιστάμενός του, ο Κωνστάντιος, εκστράτευσε εναντίον του Αλλέκτου, όσο ο Μαξιμιανός βρισκόταν στη γραμμή της μάχης στο Ρήνο. Ο αρχηγός των ανταρτών εκδιώχθηκε το 296, και ο Μαξιμιανός μετέφερε τα στρατεύματά του νότια στις επαρχίες της Ιβηρίας και της Μαυριτανίας για να πολεμήσει Μαυριτανούς πειρατές και Βέρβερους εισβολείς αντίστοιχα.
Η παραίτηση η επιστροφή και η εκ νέου διεκδίκηση
Όταν οι εκστρατείες έλαβαν τέλος το 298, αναχώρησε για την Ιταλία, όπου έζησε με ανέσεις μέχρι το 305. Κατ’ εντολή του Διοκλητιανού, ο Μαξιμιανός παραιτήθηκε την 1 Μαΐου του 305. Την θέση του Αυγούστου έλαβε ο Κωνστάντιος.
Στα τέλη του 306, ο Μαξιμιανός ξαναπήρε τον τίτλο του Αυγούστου και βοήθησε τον γιο του, τον Μαξέντιο, με την ανταρσία του στην Ιταλία. Τον Απρίλιο του 307, επιχείρησε να εκθρονίσει τον γιό του, όμως απέτυχε και κατέφυγε στην αυλή του διαδόχου τού Κωνστάντιου, του Κωνσταντίνου στους Τρεβήρους. Το Νοέμβριο του 308, στη σύνοδο όλων των Αυγούστων στο Καρνούντο, ο Διοκλητιανός και ο διάδοχός του Γαλέριος υποχρέωσαν τον Μαξιμιανό να εγκαταλείψει τις προσπάθειές του για την επαναδιεκδίκηση του θρόνου.
Το τέλος
Στις αρχές του 310, ο Μαξιμιανός επιχείρησε να αρπάξει τον τίτλο από τον Κωνσταντίνο, ενώ ο αυτοκράτορας βρισκόταν σε εκστρατεία στο Ρήνο. Λίγοι τον υποστήριξαν, και αιχμαλωτίστηκε στην Μασσαλία. Ο Μαξιμιανός αυτοκτόνησε τον Ιούλιο του 310 με εντολή του Κωνσταντίνου. Κατά την διάρκεια του πολέμου μεταξύ Μαξεντίου και Κωνσταντίνου η εικόνα του Μαξιμιανού εκκαθαρίστηκε από τους δημόσιους χώρους. Ωστόσο, αφού ο Κωνσταντίνος εκδίωξε και σκότωσε τον Μαξέντιο, η εικόνα του Μαξιμιανού αποκαταστάθηκε και αποθεώθηκε.
[wikipedia.org]