Γράφει ο Γιώργος Βενετσάνος
Παρακολούθησα στην ΕΡΤ 2 την εκπομπή “Με αρετή και Τόλμη”, θαύμασα το υψηλό ηθικό των ενόπλων μας δυνάμεων, που στελεχώνουν ακριτικές νησίδες και βραχονησίδες, τους άκουσα να λένε ότι “αν χρειαστεί θα πέσουν αμυνόμενοι του πατρίου εδάφους” και ειλικρινά λυπήθηκα για αυτά τα παιδιά και ντράπηκα ως Έλληνας, όταν δια στόματος πρωθυπουργού να λέει για την Τουρκία “ότι ενδεχομένως να συνεπάγεται και κάποιες υποχωρήσεις από κάποιες (εθνικές) θέσεις” και το εντυπωσιακό είναι ότι απέναντι του είχε δυο έγκριτους δημοσιογράφους, οι οποίοι ούτε καν έκαναν τον κόπο να ρωτήσουν, τι εννοείτε όταν λέτε υποχωρήσεις και ποιες θα είναι αυτές;.
Να μην ξεχνάμε ότι η Τουρκία ακόμη κρατά υπό στρατιωτική κατοχή τμήμα της Κυπριακής Δημοκρατίας, που μας έχει πρήξει με την “γαλάζια πατρίδα”, μας έχει απειλήσει ευθέως με πόλεμο, διατηρεί μια ετοιμοπόλεμη στρατιά του αιγαίου, τι να κάτσεις, τι να πεις και τι να διαπραγματευτής όταν στα ζητά όλα και αυτή όχι μόνο δεν παραχωρεί τίποτα, άλλα ούτε σέβεται τις συνθήκες που έχει υπογράψει για αυτονομία των κατοίκων Ίμβρου – Τενέδου.
Εδώ λοιπόν γενναται μια απορία γιατί διατηρούμε μια αεροπορική δύναμη μεγαλύτερη (641 πολεμικά αεροσκάφη) από την πανίσχυρη Γερμανια και το στρατιωτικά θωρακισμένο Ισραήλ. Γιατί κατασκευάζουμε τα νέα πλοία του πολεμικού μας ναυτικού, γιατί βολοδέρνονται στα βράχια του Αιγαίου μας τα στρατεύσιμα παιδιά των Ελλήνων, γιατί ματώνουμε οικονομικά με εκατομμύρια ευρό για εξοπλιστικά όταν κατά την δήλωση στην συνέντευξη του ΣΚΑΙ να γίνουν “υποχωρήσεις”.
Δεν θέλω να πιστέψω ότι θα υπάρξει ΕΛΛΗΝΑΣ πρωθυπουργός που να πει “ας δώσουμε λίγο Καστελόριζο”, θα θελήσει να αποστρατικοποίηση τα νησιά που συνορεύουν με την Τουρκία (είδαμε τι έπαθε το άλλο κομμάτι του ελληνισμού όταν αποχώρησε η Ελληνική μεραρχία), ή να μοιράσει την θάλασσα του Αιγαίου Πελάγους.
Από την σύνοδο του ΝΑΤΟ όμως στο Βίλνιους βγήκε και κάτι άλλο, οι επαφές υψηλού επίπεδου μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων για όλα τα θέματα μεταξύ των δυο χωρών, δηλαδή σαν να μυρίζει συνομοσπονδία. Η συνομοσπονδία είναι ένωση κυρίαρχων ομάδων ή κρατών, τα οποία έχουν ενωθεί με στόχο την κοινή δράση.Μόνο που κάποια στιγμή αργά ή γρήγορα καταλήγει σε ομοσπονδία και εκεί όλα τα μοιράζεσαι, μέχρι ο ισχυρότερος να καταπιείτον λιγότερο δυνατό.
Δυο πολίτικοι της χώρας μας έγραψαν ιστορία απέναντι στην Τουρκική πολιτική, ο Ελευθέριος Βενιζέλος που είχε το δόγμα “ντουφέκι και παζάρι” και ο Ανδρέας Παπανδρέου “με το η Ελλάδα δεν διεκδικεί αλλά δεν παραχωρεί και σπιθαμή του εδάφους της”. Αυτά για όσους μιλάνε για υποχώρησεις.