🇩🇪🇨🇳Αυτή την βδομάδα, για πρώτη φορά μια κυβέρνηση της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας δημοσίευσε μια στρατηγική για την Κίνα (China Strategie). Το 64σέλιδο άνευ προηγουμένου επίσημο έγγραφο εγκρίθηκε μετά από συζητήσεις και καθυστερήσεις διάρκειας 83 βδομάδων που προκλήθηκαν από διαφωνίες εντός του κυβερνητικού συνασπισμού σχετικά με το πόσο ριζοσπαστικά θα πρέπει να είναι τα προτεινόμενα μέτρα σε σχέση με την ασιατική υπερδύναμη – κατά 69 πολεμικά πλοία έχει αυξηθεί ο στόλος της την τελευταία 5ετία, και είναι αριθμητικά ο μεγαλύτερος στον κόσμο.
Στο βάθος η σχέση των ΗΠΑ με την Κίνα και η απόφαση για σύγκρουση ή συνεργασία μεταξύ των δύο -καθοριστική για την περαιτέρω πορεία του 21ου αιώνα – διαδραματίζουν επίσης σημαντικό ρόλο στη στρατηγική.
Ποιανού γραφή φέρει το έγγραφο? Πόσο συγκεκριμένο είναι και πού υπάρχει μεγάλο περιθώριο ερμηνείας?
Η στρατηγική αποτελεί έναν συμβιβασμό μεταξύ των δύο αντιτιθέμενων ρευμάτων στο Βερολίνο.
Το πρώτο ρεύμα, που ενσαρκώνεται από την υπουργό Εξωτερικών Αναλένα Μπέρμποκ, προτείνει δραστικά μέτρα για την αντιμετώπιση της ανόδου της Αυτοκρατορίας του Κέντρου. Από αυτή την άποψη, η Γερμανία πρέπει να δείξει ότι δεν είναι «αφελής», ειδικά από τη στιγμή που «έπρεπε να μάθει με βάναυσο τρόπο ότι (…) οι μονομερείς εξαρτήσεις μας καθιστούν ευάλωτους».
Το δεύτερο ρεύμα είναι υπό την ηγεσία του καγκελαρίου Όλαφ Σολτς και τάσσεται υπέρ μιας μετριοπαθούς προσέγγισης. Οι περισσότεροι σοσιαλδημοκράτες πιστεύουν ότι, υπό το φως της πολύ μεγάλης εξάρτησης της Γερμανίας από την κινεζική αγορά, μια απότομη διακοπή των εμπορικών σχέσεων θα μπορούσε να αποδειχθεί μια πραγματική «οικονομική καταστροφή»: Για 298 δισ. ευρώ αντάλλαξαν Γερμανία και Κίνα αγαθά για το 2022, τιμή ρεκόρ.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η στρατηγική χρησιμοποιεί εξαρχής πολύ περίπλοκες φόρμουλες. Το Πεκίνο είναι ταυτόχρονα «εταίρος, ανταγωνιστής και συστημικός αντίπαλος» – η ίδια ορολογία που χρησιμοποιείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Με αποτέλεσμα ο τόνος του εγγράφου να είναι σαφώς σκληρότερος από την προσέγγιση που υιοθετήθηκε κατά τη διάρκεια της καγκελαρίας της Άνγκελα Μέρκελ. Αλλά, όπως ήταν αναμενόμενο, είναι πιο διαλλακτικός από το σχέδιο που κυκλοφόρησε το υπουργείο Εξωτερικών τον περασμένο Νοέμβριο, το οποίο ανακοίνωσε «υποχρεώσεις αναφοράς» και «τεστ αντοχής» για όλες τις υπερβολικά εκτεθειμένες εταιρείες.
Και τα δύο ρεύματα έχουν έναν κοινό παρανομαστή: «Η Κίνα έχει αλλάξει».
Δεν προτείνει μια αποσύνδεση, αλλά «λιγότερη εξάρτηση». Η τελική έκδοση επικρίνει το Πεκίνο πολύ σκληρά για «σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» στο Θιβέτ, το Χονγκ Κονγκ και κατά των Ουιγούρων στην Σινγιάνγκ. Ωστόσο, παραμένει ασαφής όσον αφορά τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν στους τομείς της πολιτικής. Δεν διευκρινίζει εάν η νομοθεσία για το εξωτερικό εμπόριο θα πρέπει να βελτιωθεί και πώς θα μπορούσε αυτό να βρει πρακτική εφαρμογή. Υποστηρίζει την προοδευτική μείωση των κινδύνων εθισμού, αλλά περιορίζεται στην απαίτηση από τις εταιρείες να διαχειρίζονται τη διαδικασία «ανεξάρτητα».
Εν ολίγοις, είναι ένα αβέβαιο προϊόν. Ακριβώς όπως η Γερμανία.
***
Το κινέζικο παιχνίδι στρατηγικής Weiqi (围棋) – επίσης γνωστό στην Ευρώπη με το όνομα Go – είναι ένα από τα παλαιότερα γνωστά επιτραπέζια παιχνίδια στον κόσμο. Το Weiqi παίζεται από 2 άτομα που τοποθετούν εναλλάξ μαύρες ή άσπρες πέτρες σε ένα τετράγωνο πλέγμα. Υπάρχουν 10 στην 170 (δύναμη) πιθανοί αστερισμοί των κομματιών στον πίνακα. Σε αντίθεση με το σκάκι, το Weiqi δεν έχει να κάνει με το ματ του αντιπάλου, αλλά με την απόκτηση πλεονεκτικών θέσεων και την υπεράσπιση των λεγόμενων «ελευθεριών».
ChinaStrategie der Bundesregierung: auswaertiges-amt.de/blob/2608578/2…