Το καλοκαίρι του 1911 ένας Αμερικανός αρχαιολόγος, ο Χάιραμ Μπίνγκαμ, έφτασε στο Περού με μια μικρή ομάδα εξερευνητών για να βρουν τη Βιλαμπάμπα, το τελευταίο καταφύγιο των Ίνκας, στον αγώνα τους εναντίον των Ισπανών. Μαζί με την ομάδα του, ταξίδεψε με τα πόδια και πάνω σε γαϊδούρια ξεκινώντας από το Κούσκο με προορισμό την κοιλάδα Ουρουμπάμπα. Εκεί συνάντησαν έναν αγρότη που τους είπε για κάποια ερείπια που υπήρχαν στην κορυφή του διπλανού βουνού.
Ο αγρότης αποκάλεσε το μέρος Μάτσου Πίτσου που σημαίνει «αρχαίο βουνό» στη γλώσσα των Ίνκας, Κέτσουα. Η ομάδα περπάτησε έξι ήμερες κουβαλώντας εργαλεία ανασκαφής και φωτογραφικό εξοπλισμό. Έφτασαν σε μια πόλη όπου ρώτησαν σε ένα πανδοχείο σχετικά με τα ερείπια που τους είχε πει ο αγρότης. Ο ξενοδόχος τους μίλησε για ένα καταπράσινο συγκρότημα στην κορυφή του λόφου πάνω από την πόλη. Η ομάδα πλήρωσε τον ξενοδόχο για να τους πάει μέχρι εκεί.
Στα μέσα του κατακόρυφου λόφου που έπνιγε η βλάστηση, ο οδηγός του Μπίνγκαμ σταμάτησε και έδωσε εντολή σε ένα αγόρι να πάρει τον Αμερικανό μέχρι το τέλος. Όταν έφτασαν στην περιοχή των ερειπίων, ο Μπίνγκαμ βρέθηκε σε μια κορυφογραμμή, σε απόσταση 610 μέτρων πάνω από τον ποταμό Ουρουμπάμπα.
Προχωρώντας, η ομάδα έφτασε σε μια ογκώδη απόληξη ενός βράχου που χρησίμευε ως στήριγμα ενός μεγάλου τοίχου. Οι εξερευνητές εντόπισαν την είσοδο του τοίχου και βρέθηκαν μπροστά στη θέα μιας μεγάλης πέτρινης πόλης που ήταν κυριολεκτικά μέσα σε ζούγκλα.
Τους επόμενους μήνες τα μέλη της ομάδας εργάζονταν καθημερινά ώστε να καθαρίσουν την περιοχή από την πυκνή βλάστηση που είχε καλύψει κάθε κτίσμα. Στη συνέχεια έγραψε ένα άρθρο με τίτλο «Στο θαυμαστό κόσμο του Περού» το οποίο δημοσίευσε στο National Geographic. Στο άρθρο περιέγραφε όλο το χρονικό της ανακάλυψης και πληροφορίες για τα ευρήματά του, στο καταφύγιο των Ινκας.
Σύμφωνα με τους μελετητές, το Μάτσου Πίτσου χτίστηκε για τον βασιλιά της αυτοκρατορίας των Ίνκας, γύρω στο 1450. Άλλοι υποθέτουν ότι η πόλη της Ίνκας ήταν ένα ιερό κέντρο όπου συγκεντρώθηκαν τα μεγάλα πολιτικά, θρησκευτικά και οικονομικά μυαλά της αυτοκρατορίας. Ο πληθυσμός του Μάτσου Πίτσου κυμαίνονταν μεταξύ 300-1.000 κατοίκων.
Όταν ο Μπίνγκαμ βρήκε τα ερείπια αποκάλυψε ένα θησαυρό αντικειμένων τον οποίο πήρε μαζί του στο Πανεπιστήμιο του Γέιλ. Ανάμεσά τους μούμιες, οστά, κεραμικά και πολύτιμα μέταλλα. Η κυβέρνηση του Περού έχει ζητήσει από το πανεπιστήμιο να επιστρέψει αυτά τα ευρήματα.
Η περιοχή καλύπτει 80.000 στρέμματα και χωρίζεται σε αστική και γεωργική. Οι πιο σημαντικές δομές στο Μάτσου Πίτσου είναι ο Ναός του Ήλιου, ο Ναός του Κόνδορα και η Πέτρα Intihuatana: μια συσκευή αστρονομικής παρατήρησης που τη χρησιμοποιούσαν για τον προσδιορισμό των περιόδων για διάφορα φεστιβάλ και γιορτές της θρησκείας των Ινκας.
[mixanitouxronou.gr]