Τούρκος παρλαπίπας Τσελίκ: Η Ελλάδα απωθεί σκάφη με μετανάστες στα Ιταλικά και Τουρκικά νερά, και εγκληματεί κατά της ανθρωπότητας.
Ότι είπε και το αφεντικό του, ο Ερντογάν, στην Γενική Συνέλευση στον ΟΗΕ. Όπως το τραγούδι «θάρθουμε βράδυ» που διέκοψαν, λες και ψάχνουν για καινούργια.
Όμως δυναμώνει και στον διεθνή Τύπο η αμφισβήτηση της δίκαιης κατά τα διεθνή, δράσης, του Λιμενικού στο ναυάγιο ανοιχτά της Πύλου.
Το ερώτημα που ανακύπτει είναι ένα και σαφές.
Εκεί στις χώρες που στοιβάζουν, με ηγεμονική αμοιβή (και αυτό ποτέ να μην ξεχνιέται, αφού εκεί είναι, εκτός των άλλων το «μεδούλι») ανθρώπους με τις οικογένειες τους, όπως τους παστώνουν, μέσα σε για τα έτοιμα διαλυτήρια σαπιοκάραβα, που διέρχονται πρώτα από τα δικά τους χωρικά ύδατα, πράττουν ευεργετικά υπέρ της ανθρωπότητας;
Οι υπηρεσίες διαβατηρίων στις εισόδους των εθνών τότε τι χρειάζεται και υπάρχουν;
Το τείχος του Τράμπ στα σύνορα των ΗΠΑ με το Μεξικό γιατί υπάρχει; Ή μήπως ο έλεγχος είναι να γίνεται μόνο από τη στεριά, και όχι από τη θάλασσα; Συνεπώς ΝΑΙ αλλά κατόπιν ελέγχου, και σε αυτό βαρύνονται, για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητος χώρες, όπως πρώτη και καλύτερη η Τουρκία.
´Η δεν ξέρει ο, πολύς, Τσελίκ ότι τις φουσκωτές βάρκες που οι δικοί του τους παστώνουν, είναι οι ίδιοι αυτοί, που μόλις δουν σκάφος της Ελληνικής Ακτοφυλακής, αμέσως τις τρυπούν εκβιάζοντας σωσμό; Διττή λοιπόν η επιδίωξη του Τούρκου, με κλάμα προς τα έξω, και με διέγερση μίσους προς τα μέσα. Φαίνεται πως κατά τι τους βγαίνει, γι ´αυτό και το τραβάνε συνεχίζοντας.
Τέλος πρέπει να γίνει κατανοητό το ότι οι μετανάστες πειθόμενοι για την Ιταλική «υποδοχή» πολύ δύσκολα ή ποτέ δεν θα αποδέχονταν Ελλάδα, αφού πλήρωσαν χοντρά λεφτά για Ιταλία, και με ότι αυτό συνεπάγεται. Το διακινδυνεύουν.
Εμείς; Που όπου βολεύει ζητάμε παγκοσμιοποίηση, και όπου δεν βολεύει, πάντα κομματικά και ποτέ εθνικά, σκεπτόμενοι, την «ξεζητάμε» είμαστε σοβαροί;