Του Βασίλη Βιλιάρδου
Με τα μνημόνια να συνεχίζονται στην ουσία (ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, πλειστηριασμοί της ιδιωτικής κλπ.), καθώς επίσης με τις προβλέψεις ενός ακόμη πιο αυστηρού, λόγω της κακοδιαχείρισης της οικονομίας μας από την κυβέρνηση, εννοώντας την αύξηση του κρατικού χρέους κατά 44 δις, του ιδιωτικού κατά 40 δις, του ακαθάριστου εξωτερικού κατά 137 δις, του εμπορικού ελλείμματος στα 38,3 δις κοκ., ο δημογραφικός κίνδυνος για την Ελλάδα κλιμακώνεται – σημειώνοντας πως οι γεννήσεις ήταν πλέον πολύ λιγότερες από τους θανάτους πριν ακόμη την πανδημία, οπότε ο πληθυσμός φθίνει
Πόσο μάλλον όταν δεν υπάρχει κανένα σχέδιο που να συμπεριλαμβάνει πολιτικές στήριξης των γεννήσεων, όπως στην Ουγγαρία που κατάφερε να αντιμετωπίσει μία πολύ μεγαλύτερη κρίση – ούτε φυσικά επιστροφής των Ελλήνων που εγκατέλειψαν τη χώρα τους για να επιβιώσουν, σημειώνοντας πως μία χώρα που δεν είναι σε θέση να παρέχει αξιοπρεπείς θέσεις εργασίας στους Πολίτες της, δεν είναι χώρα.
Από την άλλη πλευρά, επειδή η Φύση συμπληρώνει πάντοτε τα κενά, ο πληθυσμός της Ελλάδας «αντικαθίσταται» από την παράνομη μετανάστευση – από ανθρώπους όμως που δεν έχουν την απαιτούμενη εκπαίδευση για να στηρίξουν μία ευρωπαϊκή οικονομία, ενώ στο συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό τους ζουν με τα επιδόματα και με τις παροχές του χρεοκοπημένου ελληνικού δημοσίου.
Έτσι, εκτός του ότι επιβαρύνονται ακόμη πιο πολύ τα οικονομικά της χώρας μας, δημιουργείται μία πολυπολιτισμική, εύκολα ελεγχόμενη κοινωνία – η οποία όμως σύντομα θα προκαλέσει μεγάλα προβλήματα στους Έλληνες, με κριτήριο τις εμπειρίες της Σουηδίας που βιώνει έναν μεταναστευτικό πόλεμο, του Βελγίου, της Γαλλίας κοκ.
Στα πλαίσια αυτά, δεν μπορεί παρά να ανησυχεί κανείς για το μέλλον της Ελλάδας, φοβούμενος πως εάν δεν υπάρξουν σημαντικές αλλαγές, κινδυνεύει να χαθεί ως Έθνος – ενώ δεν έχουμε πολύ χρόνο στη διάθεση μας, για να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά το συγκεκριμένο, θηριώδες δημογραφικό μας πρόβλημα, το οποίο εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την Οικονομία (όπως άλλωστε η Υγεία, η Παιδεία, η Άμυνα κλπ.)
Όπως έχουμε τονίσει όμως πολλές φορές, απαιτείται άμεση αλλαγή του οικονομικού μας μοντέλου, χωρίς την οποία η χώρα μας θα χρεοκοπεί ξανά και ξανά – σε καμία περίπτωση η συνέχιση της πολιτικής της σπατάλης με δανεικά, όπως πριν το 2009 αλλά και πρόσφατα.