Ο Ηλίας Ντεγιάννης γεννήθηκε στη Στενή Εύβοιας στις 22 Δεκεμβρίου 1912 και τουφεκίστηκε από τους Γερμανούς στις 18 Ιουνίου 1943. Ήταν αξιωματικός του Ελληνικού Ναυτικού και δεύτερος στην ιεραρχία της αντιστασιακής ομάδας Προμηθέας.
Φωτογραφία από: oiambelokhpoithskardiasmas.blogspot.com
Η αντιστασιακή ομάδα του είχε προκαλέσει μεγάλες φθορές στις δυνάμεις κατοχής και στα πλοία τους στον Πειραιά και το Κερατσίνι. Συνελήφθη για την δράση του από τους Γερμανούς και εκτελέστηκε στις 18 Ιουνίου 1943.
Τιμήθηκε για την δράση του μετά θάνατο, με τον Πολεμικό Σταυρό Γ’ Τάξεως, με το Χρυσούν Αριστείο Ανδρείας και με εύφημες μνείες ξένων κρατών. Προήχθη μετά θάνατο σε Ναυτικός Διοικητής.
Το ελληνικό πολεμικό ναυτικό έχει ονομάσει στη μνήμη του μία πυραυλάκατο (ΤΠΚ ΝΤΕΓΙΑΝΝΗΣ).
Από Το ΒΗΜΑ:
Αν περιμένετε καταγεγραμμένη τη δράση του από τις ελληνικές αρχές, μάλλον θα απογοητευτείτε. Υπάρχει όμως από το Αγγλικό Ναυαρχείο που καταγράφει τα εξής:
«Ο Ηλίας Ντεγιάννης σχημάτισε και διοικούσε Ομάδα Καταστροφών, που δρούσε στην περιοχή Πειραιά και Κερατσινίου, εκτελώντας πολλές τολμηρές επιθέσεις κατά των εχθρικών πλοίων»
Συνελήφθη κατόπιν προδοσίας και εκτελέστηκε στο σκοπευτήριο της Καισαριανής στις 18-6-1943, χωρίς να δεχτεί να του δέσουν τα μάτια κατά την πάγια τακτική των εκτελεστικών αποσπασμάτων, ή χωρίς να γυρίσει τα νώτα όπως του υπεδείχθη.
Πριν την εκτέλεση είπε με θάρρος:
Δε γυρνώ τα νώτα μου στους στρατιώτες σας, μετατρέποντας τους σε δολοφόνους», και ατένιζε το θάνατο αγέρωχα.
Απαντώντας ο Γερμανός αξιωματικός φαίνεται να λέει: «Ηλία Ντεγιάννη, η πατρίδα μου τιμά τους γενναίους σα και σένα. Αλλά σήμερα η πατρίδα μου διεξάγει ένα σκληρό αγώνα και συ είσαι επικίνδυνος γι αυτήν. Για το λόγο αυτό είναι υποχρεωμένη να σε εκτελέσει».
Και οι σφαίρες κέντησαν το ανυπεράσπιστο κορμί του.
Συγκινητικά ήταν τα λόγια του δάσκαλου πατέρα του στη μάνα του Ηλία « Ο Ηλίας μας δεν πέθανε . Τώρα άρχισε να ζει».
Τονίζω το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος πατέρας αρνήθηκε να λάβει σύνταξη εθνικής Αντίστασης λέγοντας ότι «ο Ηλίας πέθανε για την πατρίδα του, όχι για τον πατέρα του».
Όπως καταλαβαίνετε τα λόγια αυτά είχαν πολύ μεγαλύτερη ισχύ για την ελληνική πατριδοκαπηλία, από τις σφαίρες των Γερμανών κατακτητών.
[eviasmile.blogspot.com, tovima.gr]