Το 1783, ένα παιδί γεννήθηκε στο Mundal Guat της Βεγγάλης της Ινδίας, με δύο πλήρως λειτουργικά κεφάλια. Η μαία που παρευρέθηκε στη γέννα τρομοκρατήθηκε τόσο πολύ από αυτό το ασυνήθιστο θέαμα που έριξε το παιδί στη φωτιά που έκαιγε μέσα στο δωμάτιο. Ευτυχώς το παιδί επέζησε με ελαφρά εγκαύματα.
Συνειδητοποιώντας τη δυνατότητα να κερδίσουν χρήματα, οι γονείς του παιδιού αποφάσισαν να το μεταφέρουν στην Καλκούτα, όπου οι άνθρωποι πλήρωναν για να το δουν λόγω της τρομακτικής κατάστασής του. Τα δύο κεφάλια του παιδιού παρουσίαζαν ανεξάρτητες ενέργειες και αντιδράσεις. Ενώ το ένα κεφάλι κοιμόταν, το άλλο θα μπορούσε να είναι ξύπνιο. Ομοίως, το ένα κεφάλι μπορούσε να κλάψει ενώ το άλλο ήταν χαρούμενο.
Ωστόσο, και τα δύο κεφάλια ανταποκρίθηκαν διαφορετικά σε ορισμένα ερεθίσματα. Για παράδειγμα, το ένα κεφάλι ήταν πολύ ευαίσθητο στο φως και είχε κακή όραση. Παρόλα αυτά και τα δύο βίωναν πόνο με τον ίδιο τρόπο.
Σε ένα τραγικό παιχνίδι της μοίρας, όταν το παιδί έγινε τεσσάρων ετών, η μητέρα του έφυγε για να πάρει νερό από ένα πηγάδι, για να επιστρέψει και να βρει το παιδί νεκρό. Είχε χάσει τη ζωή του από δάγκωμα κόμπρας.
Σήμερα, η επιστήμη έχει τεκμηριώσει το φαινόμενο αυτό το οποίο αναφέρεται ως craniopagus parasiticus, επηρεάζοντας περίπου 2 στα 5 εκατομμύρια παιδιά. Μετά το θάνατο του παιδιού, το σώμα του εξετάστηκε, αποκαλύπτοντας ότι και τα δύο κεφάλια είχαν δικό τους, ανεξάρτητο εγκέφαλο και ξεχωριστά αποθέματα αίματος. Αξιοσημείωτο είναι ότι το παιδί δεν υπέφερε από άλλες ασθένειες ή παθήσεις κατά τη σύντομη ζωή του.
Το κρανίο του παιδιού βρίσκεται σήμερα στο Μουσείο Hunterian του Βασιλικού Κολλεγίου Χειρουργών στο Λονδίνο, όπου στέκεται ως απόδειξη αυτού του εκπληκτικού ιατρικού φαινομένου.