Σε μιά εποχή που ο ψηφοφόρος αντιμετωπίζεται ως σπάνιο «έργο τέχνης» σε δημοπρασία (έτσι τον βλέπουν) από τα «δυόμιση» μεγάλα κόμματα να πλειοδοτούν το ένα δίπλα στο άλλο, ποίον το σφάλμα Κατρούγκαλου; Το γεγονός ότι δεσμεύεται, με την αποχώρηση, του η δική του παράταξη να μην πράξει αυτά που αποκάλυψε, αυτό δεν σημαίνει ότι η έτερη μεγάλη παράταξη ως και το μετεκλογικό συμπλήρωμα, της ..μισής, θα έχει τα χέρια ελεύθερα να «βιάσει» ποιούς;
Μα τις ήδη υπερτιμημένες προσφορές τους. Τί άλλο; Και τότε, ο Μητσοτάκης που μέρες τώρα διέρχεται τις ρούγες όλο «σκέρτσο» κι όλο «νάζι» όχι τρομάρα να μην τούρθει , γιατί η πιο πολλή θα πέσει σε όσους πιστέψανε στις προσφορές και …..εδώθησαν.
Σε μία εποχή λοιπόν που τα «κουκιά» είναι μετρημένα και από τους μέσα αλλά και από τους έξω, ο ψηφοφόρος το χρωστά να μην τους πιστέψει ξανά, για να μην τους ξαναπληρώσει διπλά πίσω, τις άκαιρες παροχές που οι «μεγάλοι» αφειδώς υπόσχονται στα τελευταία τους λαϊκά «συναξάρια».