Παιχνίδι που παιζόταν από δύο παίχτες, οι οποίοι προσπαθούσαν να κατευθύνουν μία σφαίρα με ραβδιά. Υπάρχει ανάγλυφη παράσταση του παιχνιδιού στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας. Ήταν ο πρόδρομος του σημερινού χόκεϊ.
Το παιχνίδι διασώθηκε στη Βισαλτία με το όνομα «Γρούνα»/ γουρούνα. Ήταν παιχνίδι μιας ολιγάριθμης ομάδας παιδιών.
Άρχιζε με την διαδικασία ανάθεσης του ρόλου της μάνας, που ήταν και ανεπιθύμητος ρόλος. Η μάνα προσπαθούσε με ένα ραβδί να βάλει ένα μικρό μεταλλικό κουτί, τη γρούνα, σε μια μικρή λακκούβα, ενώ οι άλλοι παίχτες επιδίωκαν το αντίθετο. Πάντα όμως η προσπάθεια γινόταν από τη μάνα και αντίπαλο έναν άλλον παίχτη της ομάδας.
Η ιστορία του Χόκεϋ -Για να έπαιζαν Χόκεϋ οι αρχαίοι Έλληνες, κάτι θα ήξεραν!
Το άθλημα του χόκεϋ έχει τις ρίζες του στην αρχαιότητα και κατά τη γνώμη ορισμένων ιστορικών, είναι ο πατριάρχης όλων των αθλημάτων που παίζονται με κάποιο αντικείμενο.
Σύμφωνα με παραστάσεις που έχουν βρεθεί, οι αρχαίοι Έλληνες έπαιζαν ένα ομαδικό άθλημα με την ονομασία κερητίζειν, χρησιμοποιώντας ως μπαστούνια κυρτά ραβδιά σε σχήμα κεράτων και ένα κυκλικό αντικείμενο ως μπάλα. Η ονομασία μάλιστα του αθλήματος προέρχεται από τη λέξη κέρας που σημαίνει κέρατο. Επίσης, κάποιο ανάλογο ομαδικό άθλημα παιζόταν και από τους αρχαίους Αιγυπτίους, τους Πέρσες και τους Αζτέκους.
Δεν είναι γνωστό ακριβώς που και πότε ξεκίνησε το συγκεκριμένο άθλημα, ούτε οι κανονισμοί του, οι παραστάσεις όμως που έχουν βρεθεί σε διάφορα αγγεία χρονολογούνται από το 540 π.Χ.
«Το κερητίζειν εστί μετά τέρψεως αθλεύειν»
Η παραπάνω περιγραφή του αθλήματος φανερώνει ότι ήταν ιδιαίτερα αγαπητό και διασκέδαζε πολύ κόσμο. Μάλιστα, στον Πλούταρχο αναφέρεται ότι σε ένα σφαιριστήριο στην Αθήνα υπήρχε ένα άγαλμα του ρήτορα Ισοκράτη στο οποίο εμφανιζόταν να παίζει μπάλα με κυρτωμένο ξύλο.
Πολλές παραλλαγές του παιχνιδιού συναντάμε σε διάφορα μέρη της Ευρώπης και κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα.
https://www.hellenichockey.gr/03thegame/historyancient.htm