Βασίλης Βέργης
Κορυφαίο -και πραγματικό- γκάλοπ είναι η κάλπη. Σαφέστατη, ξεκάθαρη, διόλου «εγκυμονούσα». Αποτελεί τη μοναδική αλήθεια. Ολα όσα προηγούνται είναι μόνο «εκτιμήσεις». Ακόμη και σε «επιστημονικό επίπεδο», όπως εκείνο που (ισχυρίζονται ότι) εκφράζουν τα γκάλοπ.
Αυτό που συνέβη στην Τουρκία, με τη νίκη του Ερντογάν στον α’ γύρο επί του Κιλιτσντάρογλου, αποτελεί ακόμα μία απόδειξη (μόνο… λίγες δεν είναι εδώ και χρόνια, παντού!) ότι όσοι πορεύονται με βάση τις δημοσκοπήσεις για να βγάλουν «ασφαλή συμπεράσματα» είναι εύκολο να πέσουν στην τρύπα.
Επαναλαμβάνω, για να μην παρεξηγηθώ, ότι δεν είμαι από εκείνους που αποκηρύσσουν την αξία των γκάλοπ και την «ανάγνωση» που δημιουργούν. Είμαι κάθετα αντίθετος στην «αγιοποίησή» τους και πάντοτε εξοργισμένος με την «εργαλειοποίησή» τους.
Λιγότερο από μία εβδομάδα πριν από τις εκλογές στη χώρα μας, ο Ελληνας πολίτης δέχεται καταιγισμό δημοσκοπήσεων και αισθάνεται πως ζει… σε άλλον πλανήτη. Με «ευλαβική συνέπεια» τα γκάλοπ δίνουν όχι μόνο πρώτη τη Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη, αλλά το ποσοστό της διαφοράς της από τον δεύτερο ΣΥΡΙΖΑ «τσιμπάει» κάθε φορά προς τα πάνω! Δεν ξέρω αν μέχρι την Παρασκευή εμφανιστεί κάποια δημοσκόπηση η οποία θα φέρνει τον σημερινό πρωθυπουργό… αυτοδύναμο από την πρώτη κάλπη. Τίποτα μην αποκλείετε!
Βεβαίως, ο ψηφοφόρος γνωρίζει. Είναι έμπειρος πια. Καταλαβαίνει ότι ο έχων την επικοινωνιακή δύναμη παίζει πάντα την «μπαλίτσα» όπως θέλει. Και τυγχάνει ανάλογη βοήθειας από αυτά που αποκαλούνται «συστημικά ΜΜΕ».
Οι δημοσκοπήσεις αποτελούν μια πρώτη βάση συζήτησης -τάσης, αν προτιμάτε-, αλλά έως εκεί. Οσο κι αν με τα χρόνια τα επιστημονικά τους εργαλεία δυναμώνουν, το αυτονόητο παραμένει: Ποτέ κανένα γκάλοπ δεν θα γίνει… κάλπη. Εκεί, ο πολίτης δεν κρύβεται, δεν ψεύδεται, δεν δηλώνει «αναποφάσιστος». Εκεί ΨΗΦΙΖΕΙ. Εκεί ψηφίζουν ΟΛΟΙ, όχι «δείγμα»!
Η «τάση» των γκάλοπ, λοιπόν, μπορεί να επιβεβαιωθεί, μπορεί και όχι. Κάποτε μπορεί να δεχθεί κατραπακιά, όπως συνέβη στη γειτονική Τουρκία. Παρακολουθώντας ως παρατηρητής μακρόθεν τα συμβάντα των τελευταίων ετών, κυρίως τα τεράστια προβλήματα της τουρκικής οικονομίας και τη δυσπραγία του λαού της, θα πόνταρες με σχετική ασφάλεια πως αυτή τη φορά οι δημοσκοπήσεις θα επιβεβαιωθούν και ο Κιλιτσντάρογλου θα νικήσει στον α’ γύρο.
Ομως, ο Ερντογάν ήταν εκείνος που έφτασε μια ανάσα ακόμη και από το 50% + μία ψήφο! «Κομμάτιασε» τις προβλέψεις και έδειξε ότι είναι ακόμη πολύ σκληρός. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, τόσο σκληρός ώστε να κερδίσει ξανά την εξουσία. Η Τουρκία βεβαίως βιώνει έναν πολιτικοκοινωνικό διχασμό ο οποίος έως την επόμενη κάλπη δεν θα μειωθεί, αλλά θα διογκωθεί. Πώς θα εξελιχθεί, μένει να το δούμε. Υπάρχει η άποψη «Τον Ερντογάν τον ξέρουμε, δεν θα περιμένουμε εκπλήξεις αν επανεκλεγεί», όμως αυτό είναι η μία πλευρά του νομίσματος όταν έχεις να κάνεις με έναν τόσο απρόβλεπτο «παίκτη» στην παγκόσμια σκακιέρα.
Από την άλλη πλευρά, αυτή η ανατροπή στη γείτονα πρέπει να κάνει σοφότερη την ελληνική πολιτική σκηνή για τα δικά μας που έρχονται. Οι εγχώριες εκλογές και αυτό που θα αποτυπωθεί στην κάλπη δεν ξέρουμε αν θα είναι εύκολα διαχειρίσιμα την επομένη από πολιτικούς οι οποίοι σπάνια «στρίβουν».
Για την ώρα, ας κρατήσουμε το προφανές μήνυμα – παράδειγμα – συμβουλή από την άλλη πλευρά του Αιγαίου: Η «αξιοπιστία» των δημοσκοπήσεων αποδεικνύεται ή όχι ΜΟΝΟ στην κάλπη. Η οποία ενίοτε τους ρίχνει «μαύρο» ένα με το… φούμο!