Γράφει ο Γ. Λακόπουλος απο το ieidiseis.gr
Ο Μητσοτάκης υποχωρεί από πάγιες ελληνικές θέσεις και η αντιπολίτευση αδιαφορεί.
Έβαλε καθαρά τον πήχη για την κυβέρνηση Μητσοτάκη, ο πρώην Πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής: «Συστάσεις και πιέσεις φίλων, συμμάχων ή εταίρων να τα βρούμε στα εθνικά θέματα με την Τουρκία δεν γίνονται δεκτές».
Δεν είναι οι προσωπικές τους απόψεις. Προκύπτουν από την πάγια εθνική πολιτική απέναντι στην Τουρκία, που από το 1974 δεσμεύει τις κυβερνήσεις. Η μόνη φορά που παραβιάσθηκε – από την κυβέρνηση Σημίτη – επέφερε εθνική ήττα στο Αιγαίο. Η δεύτερη που τείνει προς παραβίαση, είναι από την απερχόμενη κυβέρνηση.
Αυτά βεβαίως είναι γνωστά και δεν θα υπήρχε λόγος να επισημανθούν, αν οι πολιτικοί παρατηρητές δεν σημείωσαν μια ιδιοτυπία της τρέχουσας προεκλογικής περιόδου: τα εθνικά θέματα απουσιάζουν από την αντιπαράθεση των κομμάτων.
Ακόμη χειρότερα: Όπως σημείωσε στο iEidiseis.gr ο Βασίλης Σκουρής, αυτό το Πάσχα η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία της χώρας δεν επισκέφθηκε, ούτε μια μονάδα σε ελληνικό νησί. Πρωτοφανές- αλλά και ευχάριστο για την Τουρκία, που ανταπέδωσε με ύφεση των παραβιάσεων.
Είδαμε μόνο τον Πρωθυπουργό με τον Αρχηγό ΓΕΕΘΑ σε στρατιωτική μονάδα στην Αττική, με τον υπουργό Άμυνας, πολλάκις διασυρθέντα και από τους δυο – σε ρόλο κομπάρσου.
Το θέαμα του Μητσοτάκη ανάμεσα στον «στόχο π519c» και τον άβουλο Παναγιωτόπουλο μόνο αισθήματα εμπιστοσύνης δεν προκαλούσε. Δεν νοείται εθνική Άμυνα με τον αρμόδιο για την εθνική Αμυνα στρατηγό Φλώρο, υπό παρακολούθηση από την… ελληνική αντικατασκοπεία ως ύποπτο για θέματα εθνικής Αμυνας.
Εν τω μεταξύ, από την επικαιρότητα πέρασε φευγαλέα και στη συνεχεια εξαφανίσθηκε – διόλου μυστηριωδώς – μια συνταρακτική είδηση από την Κύπρο. Ο πρώην πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης εξομολογήθηκε στον φίλο του εκδότη Κ. Χατζηκωστή, ότι ως Πρωθυπουργός ο Κυριάκος Μητσοτάκης αδιαφορεί για το Κυπριακό και τον πίεζε να εγκαταλείψει τις έρευνες, ώστε να διευκολυνθεί η – αμερικανική -επιδίωξη για διάλογο με την Τουρκία. Οι «πιέσεις συμμάχων» που προειδοποίησε ο Καραμανλής.
Η χλιαρή διάψευση Αναστασιάδη τρεις μέρες μετά την σχετική αποκάλυψη στην εφημερίδα «Εστία» και η επιμονή του Χατζηκωστή για την ακρίβεια όσων μετέφερε – και θα κυκλοφορήσουν σύντονα σε βιβλίο – δεν περιόρισε την αίσθηση μειοδοτικής πολιτικής από την πλευρά Μητσοτάκη.
Περιέργως η αξιωματική αντιπολίτευση αντί να μην αφήσει λίθον επί λίθου και να σύρει τον Πρωθυπουργό στη Βουλή για εξηγήσεις, το άφησε να περάσει. Διπλωματικοί παρατηρητές το συνδύασαν με την πρόσφατη επίσκεψη του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Την ίδια αδράνεια έδειξε ο ΣΥΡΙΖΑ και στην άλλη αποκάλυψη τη «Εστίας» για πιέσεις του Μητσοτάκη προς τον Αμερικανό Πρέσβη την Αθήνα, να δηλώσει ότι προϋπόθεση για καλές ελληνοαμερικανικές σχέσεις είναι να παραμείνει στην κυβέρνηση.
Απίστευτο: Πρωθυπουργός ζητάει παρέμβαση ξένου παράγοντα στις εκλογές και η αντιπολίτευση κάνει πως δεν καταλαβαίνει.
Αυτό το «διαλλακτικό» κλίμα συνδυάσθηκε με ανούσιες θεωρίες περί «διπλωματίας των σεισμών» που τάχα αλλάζουν την τουρκική πολιτική και διαμορφώνουν συνθήκες διαλόγου με την Τουρκία. Όπως έσπευσε να προεξοφλήσει – ως κάτι που «αξίζει τον κόπο» παρά τις επιφυλάξεις – «Έλληνας υπουργός Εξωτερικών Νικος Δένδιας – που φιλοδοξεί να πάρει τη θέση του Μητσοτάκη. Ακόμη και μετά την 21η Μαΐου, αν το ποσοστό του της ΝΔ είναι χαμηλό.
Χωρίς αντίλογο, ούτε καν την υποχρέωση για διευκρινίσεις ο Κυριάκος Μητσοτάκης επανέφερε – από τα «Παραπολιτικά» – μια «ύποπτη» διατύπωση που είχε χρησιμοποιήσει και παλαιοτέρα για το Αιγαίο: άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο να συζητηθεί με την Τουρκία προσφυγή στη Χάγη, με ένα είδος ανοιχτής ατζέντας – κάτι που ασφαλώς ικανοποιεί την Άγκυρα.
Επιτέλους ο ΣΥΡΙΖΑ αφυπνίσθηκε και ο τομεάρχης Εξωτερικής Πολιτική Γιώργος Κατρούγκαλος, σε ανάρτησή του σημείωσε για τον Πρωθυπουργό:
– «Γιατί συνεχίζει να αναφέρεται σε προσφυγή στη Χάγη για τις “θαλάσσιες ζώνες”, όρο που συμπεριλαμβάνει και τα χωρικά ύδατα, και όχι, όπως είναι η εθνική γραμμή από το 1976, για τις “θαλάσσιες ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ζώνες”, δηλαδή για ΑΟΖ/Υφαλοκρηπίδα;»
Ούτε ο Μητσοτάκης απάντησε, ούτε η αξιωματική αντιπολίτευση έδωσε συνέχεια.
Η ελληνική πολιτική στο Αιγαίο, στον βαθμό που την εκφράζει ο Πρωθυπουργός- στον οποίο έχει χρεωθεί «προσωπική διπλωματία» και ενδεχομένως συμφωνίες με τον Ερντογάν, είτε κατά τη μυστηριώδη συνάντησή τους στο Βόσπορο, είτε δια των συμβούλων τους – συνεχίζει να εμφανίζεται ελαστική, με διαθέσεις υποχώρησης από πάγιες εθνικές θέσεις.
Η τάση αυτή φτάνει ως την εμφανώς τροχιοδεικτική παρέμβαση της αδελφής του Πρωθυπουργού Ντόρας Μπακογιάννη που δήλωσε ότι δεν αντιτίθεται σε… «συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο». Περιέργως η ΝΔ σε αντίθεση με τον υπερθνικισμό του 2019 στο Μακεδονικό, «αποσύρεται» από το μέτωπο των εθνικών θεμάτων, αφήνοντας έδαφός στην Ακροδεξιά.
Είναι γνωστό ότι συνηγορούν και κάποιοι από τον ΣΥΡΙΖΑ, ενισχύοντας και από την πλευρά της αντιπολίτευσης της αμερικανική – που στην ουσία είναι τουρκική- επιδίωξη.
Ο ελληνοτουρκικός διάλογος για τον οποίο γίνεται, πάλι λόγος, προετοιμάζεται με την Ελλάδα χαμένη από χέρι, και με την προοπτική της Χάγης με «ευρύ» κατάλογο θεμάτων.
Κατά τον Γ. Κατρούγκαλο ο ΣΥΡΙΖΑ «έχει διατυπώσει συγκεκριμένη πρόταση για κάτι τέτοιο, με την ένταξη των προϋποθέσεων και της ατζέντας μας στο ευρωπαϊκό πλαίσιο». Αλλά αυτή η θέση απουσιάζει από την προεκλογική ατζέντα του κόμματός του.
Κυβερνητικοί παράγοντες δεν έχουν πλέον δυσκολία να μην αποκλείουν διευρυμένη τη θεματολογία της προσφυγής στη Χάγη με φόντο τη «συνεκμετάλλευση». Φτάνοντας ακόμη και σε νύξεις για παραίτηση από το δικαίωμα επέκτασης των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 μίλια, στο πλαίσιο μιας γενικής συμφωνίας.
Ως άλλοθι προβάλουν ότι «δεν συζητείται η αποστρατιωτικοποίηση των νησιών». Πρόκειται για άνευ ουσίας δέσμευση, εφόσον ισχύουν οι πληροφορίες από πολλές πλευρές και οι εκτιμήσεις ειδικών ότι με αφορμή τον πόλεμο στην Ουκρανία η άμυνα των νησιών έχει αποδυναμωθεί. Εχουν μετακομίσει στο μέτωπο, ελληνικά οπλικά σύστημα και υλικά, με βάση την παράλογη και βλαπτική θέση του Μητσοτάκη ότι «βρισκόμαστε σε πόλεμο με τη Ρωσία».
Η αντικατάσταση όσων αφαιρέθηκαν δεν έγινε ακόμη ή δεν θα γίνει ποτέ. Με χαρακτηριστικό παράδειγμα τα νέα γερμανικά άρματα, που αντί να αντικαταστήσουν όσα έφυγαν για τους Ουκρανούς, θα κατευθυνθούν στον Έβρο- μάλλον κατά γερμανική απαίτηση.
Ασφαλώς δεν είναι άνευ σημασίας η πρωτοφανής απόφαση του Μητσοτάκη να… δανείσει στη Σαουδική Αραβία το πυραυλικό σύστημα «Πάτριοτ», βασικό στοιχείο της ελληνικής Αμυνας- με τον παραπλανητικό ισχυρισμό της άμεσης επαναφοράς, αν χρειαστεί.
Η προσχηματική διαχείριση από τον απερχόμενο Πρωθυπουργό τους ευαίσθητου θέματος της νησιωτικής άμυνας παραπέμπει σε όσα εξιστορεί στο βιβλίο του «Καταγραφή» – Εκδόσεις Καστανιώτη- ο πρώην πρόεδρος της Κυπριακή Βουλής και της ΕΔΕΚ Γιαννάκης Ομήρου.
Υπέβαλε την παραίτηση του ως υπουργός Αμυνας της Κύπρου, όταν διαπίστωσε την εναντίωση του Κ. Σημίτη ως Πρωθυπουργού να μεταφερθούνε οι πύραυλοι S-300 στην κυπριακή Αμυνα με το πρόσχημα ότι «χρειάζονται φορτηγά μήκους εκατό μέτρων, που δεν μπορούν να περάσουν από τους δρόμους»!
Συμπέρασμα. Ο συνδυασμός της εθνικής πολιτικής στο Αιγαίο και το Κυπριακό με την κυβερνητική συμπεριφορά – με ανοχή της αντιπολίτευσης- στην προεκλογική περίοδο δείχνει ότι κάτι δεν πάει καλά – στο μέτωπο των πιέσεων που δέχεται η χώρα για υποχωρήσεις έναντι της Τουρκίας.
Η διαφαινόμενη αποδοχή τους από τον Μητσοτάκη, εκ των πραγμάτων μεταφέρει στον Αλέξη Τσίπρα να υποχρέωσει να εκθέσει την κυβέρνηση. Αναδεικνύοντας τις πάγιες εθνικές θέσεις, ως κεντρική πολιτική της Προοδευτικής κυβέρνησης, που επιδιώκει να σχηματίσει.
Δεν νοείται εκλογική αναμέτρηση χωρίς καθαρή πολιτική των κομμάτων σ’ αυτά τα θέματα. Ιδίως όταν υπάρχουν υπόνοιες για δεσμεύσεις, διόλου ευνοϊκές για τη χώρα από την απερχόμενη κυβέρνηση…