Ο Ζωρζ Ζακ Νταντόν (26 Οκτωβρίου 1759 – 5 Απριλίου 1794) ήταν ένας από τους σημαντικότερους ηγέτες της Γαλλικής Επανάστασης.
Γιος εισαγγελέα, ο Δαντών, όπως επικράτησε να γράφεται στην ελληνική, σπούδασε νομικά και εργάστηκε ως δικηγόρος. Πήρε μέρος στην επανάσταση του 1789, αρχικά ως επικεφαλής της περιοχής των Κορδελιέρων και στη συνέχεια ως πρόεδρος της ομώνυμης ριζοσπαστικής λέσχης.
Το 1791, ύστερα από την αποτυχία μιας εξέγερσης, που ακολούθησε την αναχώρηση του Λουδοβίκου ΙΣΤ’, κατέφυγε στο Λονδίνο. Σύντομα όμως επέστρεψε και αμέσως ασχολήθηκε με την οργάνωση της επανάστασης του Αυγούστου 1792, που οδήγησε στην ανατροπή της δυναστείας. Ύστερα από την επιτυχία αυτή της εξέγερσης, διορίστηκε υπουργός Δικαιοσύνης.
Στη γαλλική επανάσταση
Υπήρξε μέλος της επαναστατικής κομμούνας και του επαναστατικού συμβουλίου. Αναδείχτηκε σε πραγματική ψυχή της Γαλλικής επανάστασης, όταν αυτή κινδύνεψε να καταπνιγεί ύστερα από την εισβολή των Πρώσων.
Στις κρίσιμες εκείνες περιστάσεις, έχοντας ως σύνθημά του πως για να σωθεί η επανάσταση «χρειάζεται τόλμη και περισσότερη τόλμη», αντιτάχτηκε στη μεταφορά της κυβέρνησης από το Παρίσι σε άλλη ασφαλέστερη περιοχή. Όπλισε τους αγρότες και τους εργάτες, πήρε δραστικά μέτρα εναντίον των εσωτερικών εχθρών της επανάστασης και ανέλαβε έντονες διπλωματικές πρωτοβουλίες, για να σπάσει το μέτωπο των εχθρών στο εξωτερικό.
Περίφημος ρήτορας και ευέλικτος πολιτικός ο Νταντόν υπήρξε εμπνευστής της Επιτροπής Κοινής Σωτηρίας και ηγέτης της ως τον Ιούλιο του 1793. Την επόμενη χρονιά θεωρήθηκε ύποπτος συμβιβαστικών τάσεων και κατηγορήθηκε για οικονομικά σκάνδαλα, με αποτέλεσμα να καταδικαστεί και να εκτελεστεί στις 5 Απριλίου 1794, μαζί με τους κυριότερους οπαδούς του, στην γκιλοτίνα.
Τα τελευταία λόγια του Νταντόν λίγο πριν την καρατόμησή του ήταν: «Σε λίγο θα περάσω στην ανυπαρξία, όμως το όνομά μου θα ζήσει στο Πάνθεον της Ιστορίας».