Και στην αρχαία Ελλάδα οι πιστοί συνωστίζονταν για να πάρουν αγίασμα από τους ναούς. Δεν υπήρχαν όμως παγκάρια για να ρίχνουν τον οβολό τους, ώστε να δικαιούνται λίγο αγιασμένο νερό, αλλά κάτι πιο… πρωτότυπο:
Το αυτόματο σπονδείο με κερματοδέκτη, ένα μικρό «μηχάνημα» που επέτρεπε σε κάθε πιστό να γεμίζει το μπουκαλάκι του, με αντίτιμο ένα κέρμα της εποχής.
Όσο πιο βαρύ το νόμισμα, τόσο πιο πολύ το αγίασμα
Σύμφωνα με την Εταιρεία Μελέτης Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας (Ε.Μ.Α.Ε.Τ), ο κερματοδέκτης ήταν μια κατασκευή που είχε εφεύρει ο αρχαίος Έλληνας μηχανικός Ήρων ο Αλεξανδρεύς.
Ήταν τοποθετημένος μπροστά από τον ναό και αποτελούνταν από μία ζυγαριά που στη μία πλευρά της είχε ένα τάσι, όπου ο πιστός τοποθετούσε το κέρμα, ενώ στο άλλο άκρο συνδεόταν με έναν πλωτήρα βυθισμένο σε ένα δοχείο με αγιασμένο νερό.
Όταν έπεφτε ένα κέρμα στο τάσι της ζυγαριάς, άνοιγε στιγμιαία μία βαλβίδα αφήνοντας να τρέξει μικρή ποσότητα νερού (αγιάσματος). Η ποσότητα ήταν, φυσικά, ανάλογη με το βάρος του νομίσματος.
Κατά την Ε.Μ.Α.Ε.Τ, ο κερμαδέκτης του Ήρωνα θεωρείται ο πρώτος αυτόματος πωλητής στην ιστορία!
[bimag.gr]