Εν μέσω των τραγικών εξελίξεων που έχουν δρομολογηθεί τις τελευταίες είκοσι ημέρες μετά το σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών, βλέπουμε ότι πυκνώνουν τα σύννεφα και στον οικονομικό ορίζοντα, δημιουργώντας ανησυχίες για νέο Αρμαγεδδώνα διεθνώς αλλά και στη χώρα μας.
Το ντόμινο καταρρεύσεων σε αμερικανικές και ευρωπαϊκές τράπεζες έρχεται να συνδυαστεί με την απόφαση της ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας για νέες αυξήσεις των επιτοκίων, σε μία προσπάθεια ανάσχεσης -όπως τουλάχιστον επιδιώκεται- του πληθωρισμού.
Πολλοί οικονομολόγοι αμφισβητούν κατά πόσο σε μία τέτοια συγκυρία αυτή είναι η πιο ενδεδειγμένη τακτική. Ομως, όπως και να ‘χει, ο «λαβύρινθος» είναι δεδομένος. Πέραν των άλλων αβεβαιοτήτων που προκαλούνται, η αύξηση των επιτοκίων έχει άμεσες και οδυνηρές παρενέργειες για εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά και επαγγελματίες, που εδώ και πολλά χρόνια βρίσκονται ήδη μέσα σε ένα σκοτεινό τούνελ, χωρίς να βλέπουν φως.
Σε πολλές περιπτώσεις οι δόσεις -όπως προκύπτει από τα επίσημα στοιχεία και στατιστικά- μπορεί και να υπερτριπλασιαστούν, καθιστώντας αδύνατη την εξυπηρέτησή τους από τους δανειολήπτες και, κυρίως, από τα πιο χαμηλά οικονομικά στρώματα.
Οταν με βάση τα ίδια στοιχεία -και την ώρα που ο κ. Μητσοτάκης με τον κ. Χατζηδάκη πανηγύριζαν για την αύξηση του κατώτατου μισθού στα 780 ευρώ μεικτά- ένα μηνιάτικο δεν θα φτάνει όχι μόνο για τα στοιχειώδη έξοδα διατροφής ή καθημερινότητας σε μια οικογένεια, αλλά ούτε για να πληρωθεί η δόση ενός δανείου, αντιλαμβάνεται εύκολα κάνεις τι έρχεται.
Ένα νέο οικονομικό και κοινωνικό ντόμινο
Ο κίνδυνος να «κοκκινίσουν» και αυτά ακόμη τα δάνεια τα οποία καταφέρνουν να παραμένουν ενήμερα και χαρακτηρίζονται ακόμη «πράσινα» είναι άμεσος και υπαρκτός. Αυτό θα φέρει ένα νέο οικονομικό και κοινωνικό ντόμινο, την ώρα που επίσης η «κρεατομηχανή» των πλειστηριασμών και των εξώσεων έχει πάρει πάλι για τα καλά μπροστά.
Εν όψει των εκλογών η κυβέρνηση όλα αυτά προσπαθεί να τα κρύψει κάτω από το χαλί, στη μανιώδη προσπάθειά της, άλλωστε, να αλλάξει -με επικοινωνιακούς όρους και με εξαγγελίες και παροχές παντός είδους- την ατζέντα και να μεταφέρει το δημόσιο ενδιαφέρον σε άλλα πεδία, μακριά από την τραγωδία των Τεμπών.
Ο στρουθοκαμηλισμός, όμως, είναι ακόμη μία φορά ανεπίτρεπτος, όπως και η μετάθεση ευθυνών -κατά τα συνήθη- στη «διεθνή κρίση». Εδώ και τώρα χρειάζονται κινήσεις και μέτρα που θα προλάβουν μια νέα καταστροφή.