Γράφει ο Γιώργος Βενετσάνος
Καμία φορά πρέπει να θυμόμαστε μεγάλους Έλληνες συγγραφείς, ένας από αυτούς είναι και ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, επιτρέψτε μου εδώ να σας μεταφέρω ένα απόσπασμα από τον «Λαμπριάτικο Ψάλτη» του, όπου περιγράφει με γλαφυρότητα το πραγματικό πρόβλημα του Έλληνα: «Άγγλος ἢ Γερμανός ἢ Γάλλος δύναται νὰ εἶναικοσμοπολίτης ἢ αναρχικός ἢ άθεος ἢ ὁ,τιδήποτε. Ἔκαμε τὸ πατριωτικὸν χρέος του, ἔκτισεμεγάλην πατρίδα.
Τώρα εἶναι ἐλεύθερος νὰ ἐπαγγέλλεται, χάριν πολυτελείας, τὴν ἀπιστίαν καὶ τὴν ἀπαισιοδοξίαν. Ἀλλὰ Γραικύλος τῆς σήμερον, ὅστις θέλει νὰ κάμῃ δημοσίᾳ τὸν ἄθεον ἢ τὸν κοσμοπολίτην, ὁμοιάζει μὲ νᾶνον ἀνορθούμενον ἐπ᾿ ἄκρων ὀνύχων καὶ τανυόμενον νὰ φθάσῃ εἰς ὕψος καὶ φανῇ καὶ αὐτὸς γίγας. Τὸ ἑλληνικὸν ἔθνος, τὸ δοῦλον, ἀλλ᾿ οὐδὲν ἧττον καὶ τὸ ἐλεύθερον, ἔχει καὶ θὰ ἔχῃ διὰ παντὸς ἀνάγκην τῆς θρησκείας του. Τὸ ἐπ᾿ ἐμοί, ἐνόσω ζῶ καὶ ἀναπνέω καὶ σωφρονῶ, δὲν θὰ παύσω πάντοτε, ἰδίως δὲ κατὰ τὰς πανεκλάμπρους ταύτας ἡμέρας, νὰ ὑμνῶ μετὰ λατρείας τὸν Χριστόν μου, νὰ περιγράφω μετ᾿ ἔρωτος τὴν φύσιν καὶ νὰ ζωγραφῶ μετὰ στοργῆς τὰ γνήσια ἑλληνικὰ ἤθη».
Το όνομα Γραικός είναι αρχαιότερο του ονόματος και φέρνει την ονομασία όπως αποκαλούνταν παλιότερα οι Έλληνες. Κατά την αρχαία ελληνική μυθολογία ο Γραικός ήταν ήρωας, γιος της Πανδώρας και του θεού Δία. Σε μια επιγραφή του 4ου π.Χ. αιώνα αναφέρεται ότι Έλληνες ονομάστηκαν αυτοί που πριν αποκαλούνταν Γραικοί, ενώ ο Αριστοτέλης σημειώνει ότι «στην περιοχή της Δωδώνης στην Ήπειρο κατοικούσαν οι Σελλοί που αποκαλούνταν τότε Γραικοί και τώρα Έλληνες»”. Οπότε η λέξη αυτή καθ’ εαυτή δεν είναι μειωτική όπως αρκετοί νομίζουν, αντιθέτως χαρακτηρίζει τον γηραιό, παλαιό, αρχαίο, με άλλα λόγια τον πρώτο έλληνα. Πέρα όμως από την προϊστορία του ονόματος ένα είναι σίγουρο, ότι ο Γραικός θα πάρει υπόψη του τα λόγια του κυρ Αλέξανδρου, ο Γραικύλος όμως ουδεμία σημασία θα δώσει στα λόγια του Παπαδιαμάντη και τα διηγήματά του, γιατί σε αυτά περιγράφει τον ελληνικό τρόπο ζωής, τα ήθη, τα έθιμα, την πίστη του ορθόδοξου χριστιανισμού, στοιχεία γερά, σταθερά, στέρεα, ακατάλυτα, συνδεδεμένα με το ελληνικό περιβάλλον.
Ο Γραικύλος όμως που χαρακτηρίζει τον ξεπεσμένο, παρηκμασμένο, δουλοπρεπή Έλληνα δεν συγκινείται από οτιδήποτε θυμίζει τις ρίζες του, για αυτό και κανείς από την Δύση δεν τον υπολογίζει και ούτε τον σέβεται και πως να το κάνει όταν ο ίδιος δεν σέβεται τον εαυτό του. Ο Γραικύλος δεν είναι τίποτε άλλο από έναν φορολογούμενο Ευρωπαίο πολίτη, που μιμείται δίκην μαϊμούς, οτιδήποτε προέρχεται από την Δύση. Αφού λοιπόν ντε και καλά θέλουν τόσο πολύ την δυτική κουλτούρα, ας κάνουν ότι έκαναν οι πρόγονοί μας όταν συναντούσαν κάτι που ήταν θετικό το υιοθετούσαν, ας κρατήσουν λοιπόν τα όποια θετικά υπάρχουν, απορρίπτοντας τα όποια αρνητικά, έτσι είναι δυνατόν να μπολιάσουν τον ελληνικό τρόπο ζωής με τα καλά του δυτικού, σε αντίθετη περίπτωση αν υιοθετηθούν άκριτα τα πάντα, (όπως δυστυχώς συμβαίνει στις μέρες μας) τότε χάνουμε την ψυχή μας και γινόμαστε ξεκάθαρα γραικύλοι, που ουδεμία σχέση θα έχουν με οτιδήποτε ελληνικό και αυτό είναι σίγουρο ότι επηρεάζει κοινωνία, οικογένεια, πολιτική εσωτερική και εξωτερική, φέρνοντας δραματικά αποτελέσματα, όπως αυτά που βιώσαμε με τον χειρότερο τρόπο πρόσφατα.
Απορρίψτε το γραικύλος, που χαρακτηρίζει τον ξεπεσμένο, παρηκμασμένο, δουλοπρεπή. Τιμήστε το όνομα Γραικός – Έλληνες λέξη σύνθετη από το Ελ και το λην. Όπου Ελ είναι ο (θεός) Ήλ – ιος, ο ζωοδότης, ο φωτοδότης. Η κατάληξη της λέξης «ήλ ιος» σημαίνει ότι αυτό το ουράνιο σώμα που δίνει ζωή στη γη, αντλεί το φως του από τον Ελ ή Ηλ, δηλαδή τον Θεό. Ελλάς και Έλληνας λοιπόν σημαίνει φως και είναι αυτό προσέφερε στην δύση και στην οικουμένη τα αγαθά της φιλοσοφίας, δημοκρατίας, ιατρικής, αρχιτεκτονικής αστρονομίας.