Ακόμη μια λησμονημένη επική και εθνική επέτειος….
ΕΟΚΑ Δημητράκης Δημητριαδης: Μαρτύρησε 7 χρόνων, για την ελευθερία και την Ένωση.
Ο μικρότερος ήρωας από την Λάρνακα-Κίτιον, του απελευθερωτικού αγώνα ΕΟΚΑ 55-59.
14 Μαρτίου 1956.
ΔΗΜΗΤΡΑΚΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ. Λάρνακα. Οι μαθητές του Εμπορικού Λυκείου κατεβαίνουν σε μια μαχητική διαδήλωση εναντίον των Άγγλων. Τους ακολουθούν οι μαθητές της Αστικής Σχολής Καλογερά. Ανάμεσά τους και ο μικρός 7χρονος, Δημητράκης Δημητριάδης, μαθητής της Β’ Δημοτικού με όπλο την Ελληνική σημαία και με βόλια τις κοτρώνες …
Μια ακόμη ιστορία που δεν σου δίδαξαν ΠΟΤΕ. Κατά μαρτυρία του δασκάλου από το ηρωϊκό Κιλκίς φίλου πατριώτης διαπρεπή αρθρογράφου Δ. ΝΑΤΣΙΟΥ, αφιερώματα για Παλληκαρίδη, Δημητριάδη και τους άλλους ήρωες … Κάποτε υπήρχαν ακόμη και σε βιβλία Δημοτικού … κάποτε … προ του 2006 – βιβλίο Γλώσσας της Στ΄ Δημοτικού, στο γ΄ τεύχος. Δεν άρεσε στα κνώδαλα του πολυπολιτισμού, στους προσκυνημένους νενέκους του τότε Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, το έκριναν προφανώς ως εθνικιστικό! Για ήρωες θα μιλάμε τώρα; Αυτά είναι παρωχημένα, στερεότυπα. Αίματα, κόκκαλα και θάνατοι για την Πατρίδα, τρομάζουν τα Παιδιά – έτσι μου είπε κάποιος ανεπρόκοπος κάποτε, όταν αντίκρισε τα καμιά 15αριά κάδρα ηρώων, που έχω αναρτημένα πάντοτε στην τάξη μου! Ενώ οι «συνταγές μαγειρικής» τα γαληνεύουν. Και καταντήσαμε να διδάσκουμε στην Στ’ Δημοτικού τον ηρωισμό μέσω ενός κειμένου με τίτλο «η … Σόνια η γάτα»! Αχ, δυστυχισμένη πατρίδα! «Την Ελλάδα θέλομεν κι ας τρώγωμενπέτρες», έγραφε κάποτε στους τοίχους των σπιτιών η αδάμαστη εκείνη γενιά των Ελλήνων της Κύπρου. Σήμερα «τρώγωμεν» την Ελλάδα… «δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα» (Κ. Βάρναλης), και παρακολουθούμε τον αφελληνισμό της !
Δημητράκης Δημητριάδης 14 Μαρτίου 1956: Πολεμούσε τους Άγγλους και Τούρκους επικουρικούς με κοτρώνες …Πολυβολήθηκε από Άγγλο στρατιώτη κατά τη διάρκεια μαθητικής διαδήλωσης για την ΕΝΩΣΗ της Κύπρου με την Ελλάδα. ΙΔΙΑ ΗΜΕΡΑ, ακριβώς ένα χρόνο μετά, ΑΠΑΓΧΟΝΙΖΟΥΝ τον μαθητή Ευαγόρα Παλληκαρίδη που έγραψε το ποίημα για τον μικρό Δημητράκη..
Πέτρα σε πέταγαν τα μικρά μου τα χέρια
σ’ ένοιωθα λευτεριά να ματώνεις στ’ αστέρια…
Κι έγινε ο Δημητράκης Δημητριάδης ο μικρότερος ήρωας του Αγώνα της ΕΟΚΑ .
Εκείνες τις ώρες, ένας άλλος μαθητής, δέκα χρόνια μεγαλύτερος, ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης, από την Τσάδα της Πάφου έγραφε:
«Τα παιδιά στον Αγώνα
-Και συ σκλαβόπουλο, γιατί θλιμμένο στέκεις και θωρείς;
Μήπως να πολεμήσεις δεν μπορείς;
-Όπλο δεν έχω , Καπετάνιο.
-Να, τις κοτρώνες.
Αρκετές για σένα, τον μικρούλη.
Και αρπάζει ο ήρως ο μικρός,
ο πιο μικρότερος απ΄όλους,
κοτρώνες,
για να φέρει Λευτεριά. “
ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΧΑΡΑΓΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΠΡΟΤΟΜΗ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΜΕ ΣΕΒΑΣΜΟ ΣΤΕΚΕΣΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΖΩΝΤΑΝΕΥΕΙ Ο ΔΗΜΗΤΡΑΚΗΣ ΚΑΙ ΦΩΝΑΖΕΙ ΛΕΥΤΕΡΙΑ – ΕΝΩΣΗ…. ΤΡΕΜΕΙΣ ΣΥΓΚΟΡΜΟΣ, ΝΟΙΩΘΕΙΣ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ ΝΑ ΣΕ ΠΑΡΑΣΥΡΕΙ ΠΙΣΩ ΣΤΑ ΔΟΞΑΣΜΕΝΑ ΕΚΕΙΝΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΠΥΡΡΕΙΑ ΔΑΚΡΥΑ ΠΟΤΙΖΟΥΝ ΤΑ ΙΕΡΑ ΧΩΜΑΤΑ ΤΑ ΜΑΤΟΒΡΕΓΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΧΝΙΖΟΝ ΑΙΜΑ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ ΜΑΣ ….. ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΜΑΣ ΕΘΝΙΚΗ ΚΑΤΑΝΤΙΑ….
ΓΡΑΦΕΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΤΟΜΗ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥ ΗΡΩΑ ΠΟΥ ΘΡΗΝΗΣΕ ΚΑΙ ΥΜΝΗΣΕ Ο ΕΥΑΓΟΡΑΣ ΟΤΑΝ ΜΕ ΤΙΣ ΚΟΤΡΩΝΕΣ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΑΦΗΝΕ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΟΥ ΠΝΟΗ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΠΕΡΙΒΟΛΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ ΤΗΣ ΛΑΡΝΑΚΑΣ….
ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΑΚΗ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ ΠΟΥ ΔΙΔΑΞΕ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΑΘΗΜΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ….!!!!
Κύπρος αθάνατη ψυχή.
«Η μικρή Κύπρος είν΄ ο μικρούλης ήρωας,
που αν και μόνη κι΄ αβοήθητη, δεν θα λυγίσει,
ακόμη και με *ρότσες, θε να πολεμήσει….
*Ρότσες=κοτρώνες
Στην μνήμη μου φέρνω και ένα επικό λυρικό ποίημα του Β. Ουγκώ για την σφαγή της Χίου, όπου νοερά συναντά ένα ορφανό Ελληνόπουλο ….
ΣΤΟ ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ Ο ΦΙΛΕΛΛΗΝΑΣ ΟΥΓΚΩ ….. ρωτάει ένα πονεμένο ορφανό ξεκληρισμένο Χιώτικο Ελληνόπουλο, (Μεταφορικά είναι και Κυπριόπουλο, ή Κρητικόπουλο ή……), που, «‘Ερημο κάθεται στις ράχες και λυπητερά κλαίει…. Φτωχό παιδί που κάθεσαι ξυπόλυτο στις ράχες, για να μην κλαίς λυπητερά τ΄ηθελες τάχα να΄χες, για να τα δω τα θαλασσά ματάκια σου να ξαστερώσουν πάλι….; Τι θέλεις, άτυχο παιδί, τι θέλεις να σου δώσω;… Σαν τι μπορούσε να σου διώξει τάχα το μαράζι;» Δεν ζήτησε το ξυπόλυτο ρακένδυτοΕλληνόπουλο, ρούχα, παπούτσια, ούτε χρήματα , ούτε νερό να πιεί, ούτε φαϊ να φάει… Τις σπίθες για την λευτεριά στα θαλασσά τα ματιά του, τα δάκρυα δεν σβήσαν…. Παλληκαρίσια ορθώνετα, πνιγμένο στους λυγμούς του….. «Διαβάτη, μου,κράζει το Ελληνόπουλο με το γαλάζιο μάτι …. Βόλια, μπαρούτι θέλω, να!»
Η ΤΡΑΓΙΚΗ ΕΙΡΩΝΕΙΑ, ΜΟΙΡΑΙΑ ΣΗΜΑΔΙΑΚΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΥΜΠΤΩΣΗ…… Και 14 Μαρτίου 1957, ίδια μέρα, ένα χρόνο μετά, ο ποιητής, αγωνιστής της Ε.Ο.Κ.Α., μαθητής Ευαγόρας Παλληκαρίδης που ύμνησε τον μικρό ήρωα και όλους τους πεσόντες συναγωνιστές του, θυσιαζόταν για τον ίδιο λόγο…και συναντούσε στα επουράνια και τον μικρό του φίλο ήρωα και τους άλλους αδελφούςτου……
ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ στον μεγάλο Παλληκαρίδη, στον μικρότερο ήρωα Δημητράκηκαι σε όλους τους εθνομάρτυρες μας.
Μαρία Ρ. Από Ελληνική Κύπρο.