Εντροπή, αίσχος αλλά και άλλες αισχρές λέξεις που προσβάλλουν κάθε ηθική υπόσταση, ακούγονται γράφονται ή ακόμα και λέγονται για το κατα συρροή έγκλημα στα Τέμπη.
Η εξουσία και τα μέλη αυτής πανικόβλητα πράττουν, σπασμωδικά επεμβαίνοντας, σε τί άλλο (;) στη δικαιοσύνη. Εκεί όπου ακριβώς βρίσκεται το πλέγμα κρίσης των κακουργημάτων. Όλα τα μάτια επάνω της. Όλα, πλήν ενός. Του καθ ύλην συνταγματική μάλιστα, εποπτεύοντος αυτήν αρμόδιου υπουργού. Πανταχού απών λοιπόν ο υπουργός, και αυτή η εξαφάνιση πολλά λέει.
Όλα τεκταίνονται στο γόνατο κι όπου βγει. Κακού, ενός κακού, δοθέντος, μύρια έπονται μια ρήση σοφή προβλέπει. Τώρα έχει ήδη ανοίξει ένα επί δεκαετίες κλειστό παράθυρο. Ποιός ξέρει τί καινούργια πράγματα θα δείξει (;) και σε τί νέα τυραννία θα μας ρίξει, απορεί ο Αλεξανδρινός. Ίσως είναι καλύτερα το παράθυρο να μην ανοίξει κα το δωμάτιο να καθαριστεί, αφού δεν είναι ταραχής στους δρόμους, και εκλογές η μόνη λύση, για λυμένα χέρια της δικαιοσύνης.
Ένα έγκλημα δεν πρέπει να ακολουθηθεί με άλλα μικρότερα που νομίζουν οι ένοχοι (πάντοτε φερόμενοι) πως θα τους «ξεπλύνουν».