Θρήνος και για τον γνωστό δημοσιογράφο Χρήστο Ζαμπούνη που στην τραγωδία των Τεμπών σκοτώθηκε ο ανιψιός του.
Και τον αποχαιρέτησε με ένα συγκινητικό κείμενο. Ο Σωτήρης ήταν το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας στην Αθήνα, για να δει τη σύντροφό του. Και είχε προγραμματίσει να επιστρέψει στη Θεσσαλονίκη το απόγευμα της Δευτέρας.
Όμως, όπως αποκάλυψε ο Χρήστος Ζαμπούνης, ζήτησε από τον πατέρα του να καθίσει μία μέρα ακόμη. Η απόφαση αυτή ήταν μοιραία, καθώς μαζί με έναν φίλο του επιβιβάστηκαν στη φονική αμαξοστοιχία Intercity 62.
«Θυμάσαι που με ρωτούσες τις προάλλες, τι κάνει ο ανιψιός σου ο Παοκτσής; Πάει Χρήστο. Εξαϋλώθηκε. Είχαν πάει στην Αθήνα με τον φίλο του τον Αρειανό να δουν τις κοπέλες τους. Την Καθαρά Δευτέρα με πήρε για να με ρωτήσει εάν μπορούσε να μείνει μία ημέρα ακόμη. ‘Φυσικά, γιε μου’, του είπα, “αλλά την Τετάρτη σε περιμένω στην δουλειά”. Ήταν τόσο χαρούμενος”. Παύσις. “Συλλυπητήρια εξάδελφε”. Παύσις. “Οι αλήτες!” Παύσις. Δεν πειράζει. Ο Θεός μού έδωσε πολλά παιδιά και μου πήρε ένα», αναφέρει αρχικά στο συγκινητικό του κείμενο για τον ανιψιό του και την τραγωδία που ζει η οικογένειά τους.
Και συνέχισε: «Έως την προηγουμένη Τρίτη, ουδείς εκ της οικογενείας μας είχε “χαθεί” από βίαιο θάνατο. Η λέξις “χαθεί” –φευ! – δεν χρησιμοποιείται τυχαίως. Η σορός του ανιψιού μου δεν ανευρέθη και έπρεπε ο πρώτος μου εξάδελφος να μεταβεί στην Λάρισα, για να υποβληθεί σε τεστ D.N.A., ούτως ώστε να τακτοποιηθεί μέλος του σώματος του υιού του, το οποίο σώμα, από ό,τι φαίνεται, είχε απανθρακωθεί».
Ο δημοσιογράφος, γνωστός για τους καλούς του τρόπους, δεν αντέχει και καταγγέλλει τους αρμοδίους που ευθύνονται για την τραγωδία: «Η υποτίθεται δημοσία δαπάνη κηδεία ήταν άκρως ιδιωτική. Κυβέρνησις, Hellenic Train, Ο.Σ.Ε. και ΤΡΑΙΝΟΣΕ, όχι μόνον δεν είχαν στείλει εκπροσώπους, αλλά ούτε καν στεφάνια. Από την μία πλευρά τούς καταλαβαίνει κανείς. Ποίος θα ήθελε να εισπράξει την οργή του κόσμου; Καλύτερα κρυμμένοι ή, έστω, προστατευμένοι στα τηλεοπτικά στούντιο».
Και καταλήγει τον αποχαιρετισμό αναφέροντας τα χαρίσματα του ανιψιού του, που τόσο άδικα έχασε τη ζωή του: «Ένα παιδί ευχάριστο, ανιδιοτελές, ενθουσιώδες, που έδινε και έπαιρνε πολλή αγάπη. Ένας νέος που αντιπροσώπευε την Ελλάδα του μέλλοντος, την Ελλάδα της ενότητος, διότι πόσοι φανατικοί οπαδοί του δικέφαλου αετού έχουν επιστήθιο φίλο οπαδό του Άρεως;».